yaşadığı tam bir mutluluk değildir. insan sevmek sevilmek isteyen, ancak bu şekilde doyuma ulaşabilen bir varlık. ama sırf olsun diye biriyle birlikte olmak ya da kendini üzmek zorunda da değil. bu kişide muhtemelen bu olgunluğa erişmiş ve hayatı akışına bırakmıştır.
bazı şeyleri aşmış insandır. insan yalnızlığa alıştığı zaman ama Bu gerçekten alışmışlık olacak, kendinle kalabilmeyi öğrendiği zaman işte o zaman bir çeşit Nirvana'ya eriyor. iki karşı cins için de gerçekten bazı şeyler zor karşıdakinin sevdiği şeyleri seviyormuş gibi davranmak, sürekli hesap verme durumu v.b aslında bunlara baktığın zaman hayatında ne Yer kaplıyor.
Sevgilisi olmayan insan daha mutludur.Daha serbest oluyorsun hesap verme derdi yok,seni sinir edicek kıskançlık krizlerine sokacak birisi yok,yanlış bir şey yaptıgında uyardığında seni dinlemeyip tartışma çıkaracak birisi yok.
sevgilisi olan herkesi mutlu sanan kişi beyanıdır. mutluluğu belli bir şeye endekslemek çok saçma. hele ki sevgili olayına bağlamak saçmalar saçması. insan mutluluğu biraz da kendi yaratır.
Sanki bir eksiklikmiş gibi başlık açılmış hani sevgilisi olmaması bir eksiklikmiş gibi ulan o kadar kız reddeden arkadaşım var ki mutluluk bir kişiye bağlanmaz ki mutluysan herkesle mutlusundur mutsuzsan herkesle mutsuzsundur yani kişinin kendisinde bitiyor iş.
insan sevgiyi sadece sevgilisinden almaz arkadaşlarından ailesinden kısacası tanıdıklarından alır.
sevgili ihtiyaç değil biraz zevk işidir.
demesine rağmen eski sevgilisini özleyen yazar.
hayatının merkezine sevgilisini koyup o gidince hayatı kayan insandan çok daha akıllı olandır.
sağlıklıdır, onu seven arkadaşları ve ailesi vardır. daha ne olsundur.
