Sevgilimden ayrıldım. Mutsuzum. Ama onlayken de mutsuzdum değişen bişey yok yani.
Ama benle alakalı değil ankara patlamasından beri bu haldeyim ülkenin durumundan yani. norveçte yaşasam mutsuz olmazdım bence.
gayet normaldir. mutlu olmak için bir sevgili şart değildir. fakat gerçekten kaliteli vakitler paylaştığınız biriyle olmanın mutluluğu çok farklıdır. çünkü kendi kendinize muhabbet edemez, oyun oynayamaz, film seyredemez, sevişemez ve sarılıp uyuyamazsınız. anlaşabildiğiniz ve geçmişte yaşadığınız kötü tecrübeleri unutturabilen biriyle vakit geçirmek paha biçilmezdir.
Mutluluk sevgilinin olmasına mı bağlı acaba?Kardeşimin bir abi deyişi,Annemin oğlum nasılsın demesi, arkadaşlarımın hasta olunca annem gibi bakmaları ve bir ton olay insanın mutlu olmasına yeter de artar bile.Sevgili bence mutluluktan çok hüzün getiriyor.
aşkı sevgi ile karıştırmayan insandır. bir köpeğe su verirken bile mutlu olabilen bir martıya simit atarken mutlu olabilen canı yenilesi insan tipidir. her şey aşk değildir bu hayatta veya her şey aşk için atılan faça ciğere çekilen onca sigara dumanı, değildir.
gayette mutlu olabilecek bir insandır. ama burada sevgililikten kastın ne olduğunu önce bi sorgulamak lazım. mesele okulun en popüler kızıyla çıkıp havalı olmaksa pek bişey değişeceğini zannetmiyorum. ama seni anlayan, dinleyen derdine ortak olan, seni seven ve sevildiğini bilen birisi mutluluğa mutluluk katar.
Fuckbuddy'leri varsa gayet de mümkündür. Millet asosyal bile demiş ya la. Olum siz sosyalliği çok yanlış anlamışsınız gidin bi doktora falan görünün lan. Aloooo.
Mutluluk sadece sevgilinin kollarinda degil. Belki bir an kocaman bir cikolata mutlu edecek seni belki de annenin sana sıcak gulumsemesi. Mutlu olmak icin sebep aramayin gülün. Ha baktin seni sevecek kimse yok sen kendini sev ve mutlu ol.
