ateiste tanrıya inanmadığı için acımaktan gelen soru ile aynı şeydir. inanmayan, sevgilisi/eşi olmayan yaşayamaz gibi sanıyor insanoğlu. yok öyle bir şey arkadaşım! inanmadan da yaşanılıyor, yalnızken de.
mutluluğunu tek bir insana bağlamamış olan ve doğruyu yapan insandır. ammavelakin, eğer ki platonik bir sevgilisi varsa, vay onun haline... ne mutludur, ne mutsuzdur. arada kalır.
kendi kendine rahat rahat yetebilen insandır. saygı duyulması gereken bi özelliğe sahiptir ayrıca.
sevgilisi olmadan yapamayan insanlara inat tek başınadır.
herşeyini sevgiliye endeksleyerek yaşamayan aklı başında insandır.bunun ailesi var,kardeşleri,dostları,arkadaşları... mutlu olmak isteyen için bahane çok...
oldukça normal olan insandır. hayatın sadece aşktan ibaret olmadığını fark etmiştir. sevdiği için sizinle birliktedir, bencilliğinden değil. sevilesidir. şahsen "sevgilim olmadığında çok mutsuz oluyorum" diyen insanları paralamak istiyorum.
yalnızlığı yaşam biçimi olarak görmeye alışmış , olgunluk sürecini erken tamamlayıp , bağışıklık sistemi güçlü olandır. gram kompleks yoktur. seviyoruz kendilerini ...
ha önceden unutamadıkların varsa o ayrı, onun hayali ile üzülmek anlaşılır da, sadece olmadıgı ıcın üzülmek kadar kötü bir üzüntü yok o halde. insanların ailesi yok diye üzülür, ama başkaları sadece "sev-gili".
bir de şöyle düşünelim.
velev ki sevgilisi var;
hep vırvır edecek, yaptıklarını başına kakacak, kıskançlıkta sınır tanımayacak. Bu ihtimali göz önünde bulundurursak sevgilisi olmayan insan şanslıdır.
Ya da sevgilisi olacak ise çok daha mutlu olacak, hayatının aşkını bulacak. O zaman başını yerden yere vursun ne diyim.
