Psikologa götürür, sonra tatile çıkarır, hiç yalnız bırakmayıp olanları unutması için elimden geleni yaparım. Onun ellerini tutar, gözlerine bakarak, bunun hayatın sonu olmadığını, birlikte kalırsak her türlü güçlüğü yenebileceğimizi, önemli olanın üçümüz değil ikimiz olduğunu anlatırım. Onu kucaklar, havalara savurur, pırlanta kolye hediye eder....
eeeee yeter, Fazla mı hümanizm oldu ne? Zamanla geçer unutursun işte.
insanın beynini inim inim inleten bir soru değildir. Ne kol kanat germesi bir süre sonra artık sevmesem bile o psikolojik olarak kendini toplayana kadar başımım üstünde yeri vardır. Sevgiliden de öte koruyup kollarım bebeğim gibi.
Bu arada demezsek olmaz (bkz: başlık açardım)
Sonuna kadar destekçisi olurum. Kendi isteğiyle değil ki, ayrıca cennete Rabbimizin hangi iyiliğimizle alacağını asla bilemeyiz. Adamlık zor zanaat bu zamanda.
Sahip çıkarım. 1 hafta sonra ayrılacağım takılmalık bir kız dahi olsa sırf daha çok etkilenmesin, tecavüze uğradım çocuk benden ayrıldı demesin diye bir iki sene devam ederim ilişkiye. Travmayı atlattıktan bir kaç ay sonra sıvışırım.
herkes çok duyarlı sevgili moduna girmiş ancak bu çok ağır bir tramvadır. Kadın kolay atlatamadığı gibi erkekte atlatamaz, sonuç %90 ayrılmakla sonuçlanacaktır.
Şayet tecavüz eden kişi uzun yıllar hapiste yatacak kadar ceza alırsa sevgilimi o kötü anılardan uzaklaştırmak için çabalarım. belki başka şehre gidelim derim imkanlar elveriyorsa. Ama o şerefsiz az cezayla kurtulursa ben de ona tecavüz etmek için ciddi ciddi oturup plan yapar ve uygulardım.
