düşüncesi bile ölmeye yeten durum. ne zaman o uzun yola çıksa ki hemen her hafta iş için çıkmakta , ben burada bu başlığı görüyorum . bana zıt gitme sözlük 2 saat oldu haber yok zaten. silseler ya bu başlığı.
"vay be" diye düşündürür. hele sizin yüzünüzden ölmüşse. sizin de bir an önce çekip gitmenizi gerektirir. ölecek kadar cesur değilseniz, ekmek su çanta üçlüsüyle yola koyulup gidebildiğiniz yere kadar gidin. elbet bir şekilde ya açlıktan ölürsünüz ya kurtlar kuşlar parçalar. ölemeseniz de, yaşamaktan vazgeçin. aha gidiyom sözlük.
severek ayrılınca ölür sevgili bir tek... ölmek zorundadır yaşama devam etmeniz için... ve o kadar zordur ki bu ölüm... çünki onu kendi ellerinizle boğarak öldürürsünüz. hiç sevgilinizi kendiniz boğarak öldürdünüz mü? o zaman bilemezsiniz acısını! anatomik ölümü bir şekilde kısa zamanda kabullenir insan ama kendi içinde öldürdüğün sevgili ise bir ölür bin dirilir... acaba nerde, kimleler ile sizde ölürsünüz. severken neden ayrıldıkki diye düşünürsün soğuk gecelerde ve ona ihtiyacınız olan her salisede... ettiğiniz kavgaları düşünüp acı bi şekilde gülümsersin, çünki onunla kavga ettiğin günleri dahi özlersin ve o kavgalar o kadar komiktirki şimdi... peki bu şimdi özlediğim kavgalarmı herşeyi bitirmemizin sebebi dersin kendi kendine ve bir daha ölürsün, hala seversin deli çünki ve hala da herşeyden çok! sevgilini öldürünce sende tekrar tekrar ölüp dirilirsin, hayat boyu hemde. ve lanet edersin herşeye. neyse sevgilinin ölmesi böyle birşey işte bence... sevgilinin ölmesi=senin ölmen hemde hayatın boyunca!!!
çok seviyorsanız onsuz yaşamayacağınızı bildiğinizden ardından sizinde ölmek isteyeceğiniz durumdur. bunun düşüncesi bile insanı yaşamdan soğutmaya neden olur.
sevgilinizi herşeyden sakınıyorsanız, sokağa çıkarsa birşey olur; evde durursa tornacı gelir diye korkacak kadar paranoyaksanız, sizi pek ırgalamayacak durumdur. nasılsa mezarda zarar gelmeyecek ya..
evet utanıyorum kendimden, ama ölse çok üzülmezdim; en azından hayatta olduğunda çektirdiği kadar acı çektirmezdi. onun suçu da değil, benim güvensizliğim. ama ölmesi gereken o oluyor. hayat garip be sözlük.
ilk akla gelen o acıya dayanılamayacağı, ardından kendinin de öleceği düşüncesi olsa da; insanların anneleri , babaları, eşleri ölüyor ve arkada kalan hayatına bir şekilde devam ediyor. çekilen acılar unutuluyor. unutulmasa, hep ilk andaki gibi acı çekilse, o zaman herkes birbirinin ardından ölürdü sürekli.
edit: sizi hayata bağlayan bişeyler bırakmazsa arkasında, yaşamdan çok ölüm daha yakın gelir size. anneniz ölürÜ; babanız kalmıştır, yaşarsınız. babanız ölür; kardeşiniz kalmıştır, yaşarsınız. eşiniz ölür; çocuklarınız vardır, yaşarsınız. ama gidenin ardından size hiçkimse kalmıyorsa o zaman kendinizi öldürürsünüz. ya yaşayan bir ölü olursunuz ya da intihar edersiniz.
sevilenin, tüm mutlulukları, ümitleri alarak gelmemek üzere gitmesidir.
bir de yaşarken ölen sevgili vardır ki: belki de bu ayrılık tesellisi daha da zor olanıdır.
'yasamadım yasamak da istemem' demesi en uygun düsecek cümle... ama ne yazık ki en yakın arkadasıma yıllardır asık oldugu kisinin ölüm haberini vermek zorunda kalmıslıgım vardır ki arkadasımla aynı duyguları yasamıs kadar oldum..
o son kavga da "defol git hayatımdan sonsuza kadar yok ol bir daha seni gormek istemiyorum" dedim belki sımarıklıktan belki beni bırakıp gitmeyecegimden emin oldugumdan nerden bilirdim ki senin kokunu bir daha icime cekip kocaman sarılamayacagımı, nerden bilirdim ki bir daha sana "seni cok seviyorum" diyemecegimi.belki icimde ki haklılıktan dogan hırsla biraz kendimi uzak tutayım sesini duymayayım mutlaka duzelecektir dedim cocukca bir dusunceyle nerden bilirdim ki hersey gibi benide yarım bırakıp gidecegini..
tam da senin arayacagın saatte telefon caldı bu saatte senden baska kim olabilir ki diyerek telefona kostum o kadar emindim ki "kapıdayım yuru gidiyoruz bu ayrılık cok uzun surdu buzlu bademim" diyecegine o heycanla actım telefonu annendi arayan kaybettik dedi sadece kaybettik iste o zaman, zaman durdu hava da asılı kaldım neden nefes aldıgımı unuttugum, hayatımın anlamını yitirdigim zaman o an dı.ilk once anlam veremedim seni sucladım bıraktın gittin diye sonra kendimi sucladım sana soylecek onca seyim varken neden sustuguma neden son bir kez sarılamadıgıma ,sonra herkesi sucladım.
ne kadar isyan etsem de, herseyi ve herkesi sorgulamaya baslasam da, kabul etmesem de hic bir zaman degistiremeyecegim tek gercek oldu gidisin hayatımda..icim de asla kapanmayacak kimsenin kapatamayacagı belki de kapatmasına izin vermeyecegim bir bosluk oldu yuregimin orta yerinde, uyuyup bir daha uyanmamak istedim ta ki seninle tekrar bir yerde kavusuncaya kadar..
senle gittigimiz her yere, sensiz gitmek ve senin bir daha gelemeyecegini kabullenmeyerek hep seni beklemek o an da ne hissedip hissedemedigimi bile anlamayacak kadar esir alan uyusturan kocaman bir acı..
sizin için her şeyi yaparım diyerek sevgilisinin ölmesini istemeyen kişinin trafik kazasında aracını diğer araca sürerek uçuruma yuvarlanması ve kendisinin ölmesidir.
bir daha başka bir kıza bakmak istemezsiniz, sanki ona ihanet ediyormuşcasına hislere kapanırsınız. ve uzun müddet bu sanrıdan kurtulamazsınız. kalbinizi açacağınız kişinin buna değip değmeyeceğini sürekli düşünmekten, birçok zaman ölen sevgiliyi hatırlamaktan sağlıklı sürdürebileceğiniz ilişkinin başlayabilitesi hepten sıfır'a indirgenir.
ölmek her zaman bedenin dünyadan göçmesi, kalbin durması, nefes alınamaması değildir.
kişi sevgiliyse eğer; kalbinizde, ruhunuzda, bütün hücrelerinizde yaşattığınız, nefes alıp veriyor oluşunun size de hayat verdiği canlı ise, can'ım deyişinin kalbinizin durmasına sebep olduğu kişi ise, onsuz geçen her dakikada milyon kere öldüğünüz kişi ise, size söylediği ya da söylemediği bazı cümlelerde ölmek eylemi yine gerçekleşir.
bedenen yaşıyordur, ne fayda...
can'ım diyemedikten sonra, koccaman sarılamadıktan sonra, bissürü öpemedikten sonra, başkalarına yaşasa ne, yaşamasa ne? sizin için o artık bir ölü değildir de, nedir?
sevgililer kalpte yaşar, beyinde yaşar, sizi yaşattığı kadar yaşar!
size can veremedikten sonra, o artık bir ölü değildir de, denir?
bencil miyim? belki... belki beni yaşattığı için seviyordum sadece. evet beni yaşattığı için seviyordum...
beni yaşatamadığı zaman, öldüm. o da öldü. arkasından methiyeler düzmek neye?
gecenin bir körü, zil-zurna sarhoşken, üstelik bir çorbacıdayken, akla geliyorsa, halen bir yerlerde yaşıyorsa, ama beni yaşatamadığı için aslında bir ölüyse, o hiçbir zaman sevgili olmamıştır.
eğer bir bar tuvaletinde aşırı dozdan öldüyse ne hissedeceğinizi şaşırtan olaydır. zira aynı anda bir insanın arkasından hem inanılmaz üzülüp, ağlayıp hemde nefret edip, küfretmek normal bir durumda gerçekleşmez.
hiç bir zaman onun başına gelmeyeceğine inanırsınız ölümün. öyle korunmuştur ölümden düşünmezsiniz bile. sizden uzakta olması onu koruyamayacağınız düşüncesi kötüdür. sevgilide olsa eski sevgilide olsa ona ölümü asla yakıştıramazsınız .
