'nefes alsın yeter' ifadesini öksüz bırakan olaydır. lakin bazıları için yeni ölmüş bile olması yeter, yani o soğukluk henüz gelmemişken, son bir defa... hımsssffff..
her gidiş biraz da ölmektir aslında.. sevgililer ayrıldığında da ölüden farkı kalmaz. sesini duymaz, aramaz, konuşmaz, görmez, haber alamazsınız.. hatta bazen başkasıyla olduğunu düşünmek insanı kahreder ve "keşke severken ölseydi." bile dedirtir insana. **
aslında kişi üzülmemelidir. çünkü öbür tarafta mutlaka beraber olunacaktır hem de sonsuza kadar. burada zaten sınırlı bir beraberlik yaşarsın ama öbür tarafta sonuna kadar gidersin. o yüzden gidenin ardından gözyaşı değil sadece dua edin. *
seni yazmamaya cok kararliydim. hem sevgilim bile degildin ki.
sadece biraz daha zaman verseydi yukarıdaki, birbirimize hiç söyleyemediğimiz seyleri ablandan duymayacaktım.
küçücüktük, aklımıza gelir miydi bir daha gözgöze gelemeyeceğimiz, ikimizin de yolu olmamasına rağmen beraber yürüdüğümüz yollarda bir daha gozlerimizi güldüremeyecegimiz?
ben senden sonra öğrendim istediğim neyse onu almayı, neyi söylemem gerekiyorsa söylemeyi. onun bunun ahlak diye konusturmadigi kelimelerle felsefe yapmayı. içten gülmeyi, hiç gülmemiş gibi.
her gün gibi vedalasip uzun uzun bakarak ama yine itiraf edemeyerek, ertesi güne bırakmıştık kalp carpintilarimizi. operken koklardin, son seferinde hep daha uzunmus gibi gelir bana.
bilemezdim bindiğin otobüsün, ertesi gün seni benden alacağını, opemedigim boynunu kıracağını.
dokuz senedir tek pişmanlığım, sana söyleyemediklerim. cok seviyordum oysa ki. gülüşünü, ellerini, yeşile çalan ela gözlerini. benimle yalnız kalabilmek icin cabalarını, susup anlaşmalarımızı.
gittin o sabah beni bırakıp, bok var gibi her türlü haberini ben vermek zorunda kaldım okulda.
evine koşup ablana sarıldım, ben onu sevdiğimi gözlerine baka baka söyleyemedim dedim. şimdiki aklım olsa uzmezdim onları da. tanıyordu beni, anlatmışsın meğer, 'söylemesem de anlıyor zaten ama en güzel nasıl söylerim karar verdiğim gün söyleyeceğim' demişsin. o gün hiç gelemedi ama olsun. sonraki bir yil boyunca hep evindeydim. senin catalinla yemek yedim, üşüdüm deyip annene, senin hırkanı giydim. üç yılımı yürüdügün yollarda ayak izlerini arayarak geçirdim. üç yılın sonunda fotoğraflarını kaldırdım, uyuduğun yere gitmemeye başladım. artık sadece kendimle konuşuyorum seni.
boğazımın düğümlenmesi, gözlerimin dolması geçmiştir sanıyordum, dokuz sene sonra herkesin ortasında ağlayacakmışım meğer. seninle öyle yarım kaldık ki, adını bilmediğim ama ciğerin tam ortasına çöreklenen şey taze tutuyor seni, bana öğrettiklerini. kimse bilmez ama rüyalarda buluşuruz.
ayrılıkta nasıl can yanıyorsa temelli gidişi kat kat daha fazla acı çektirecek ve asla unutulmayacaktır. Ağlamak, kalp çarpıntısı, mide bulantısı, halsizlik, yalnız kalma isteği belkide ölme isteği gibi yan etkileri olabilir. sevgilinin ölümünden sonra hissedilenler.
iğrençtir insan kendisinin de ölmesini ister. ayrılsanız bile orda biyer de olduğunu bilirsiniz ama bu çok daha berbattır artık nefes almıyordur, artık yoktur, hayatta değildir o biricik sevdiğiniz ve en kötüsü de birdaha göremeyecek olmanızdır ki asıl bu koyar insana.
o haberi alırsınız; o öldü. etrafınızda birileri bunu söylüyordur size ama o an durmuştur hayat sizin için
ne demek öldü, nasıl öldü ? zamanda kaybolmak diye bir şey varsa eğer gerçekten işte o haberi aldığınız an zamanda kaybolursunuz. beyniniz büyük bir baskı uygular başınıza, tüm görüntüler bulanıklaşır, sesler uğultu halini almaya başlar. ne demek öldü, ölüm nedir ? kabul etmezsiniz, edemezsiniz. o sizi bırakıp gitmez ki, gidemez ki. bu insanlar saçmalıyor olmalı, o ölemez ki, ölüm ona yakışmaz ki. binlerce şey geçer o an aklınızdan ama o kadar hızlı geçip gitmektedir ki siz bile yakalayamazsınız düşüncelerinizi. bir tek siz kabul etmezsiniz öldüğünü, geri kalan herkes kabullenir bu durumu. o ölmedi bu aptal insanlar yanılıyor aricak beni biliyorum aricak diye beklersiniz günlerce, haftalarca hatta aylarca. o aramayınca siz ararsınız ve hep aynı ses 'sinyal sesinden sonra mesajınızı bırakabilirsiniz.' aramaz, arayamaz ki.. yavaş yavaş kabullenmeye başlarsınız ama her kabullenişinde kendinizden, benliğinizden biraz daha bir şey kaybedersiniz. artık siz siz olmaktan çıkarsınız ve kim olduğunuzu ne olduğunuzu bilemez hale gelirsiniz. acınız öyle büyük olur ki içinizde başka hiçbir şey acıtamaz olur artık canınızı. etrafınızda size destek olmaya çalışan insanlar vardır. hepsi aynı şeyi tekrarlar durur; hayat devam ediyor. bilmezler ki bitti hayat sizin için. onlar nefes alıp vermeyi hayat sanıyorlar ama siz öyle olmadığını çok iyi biliyorsunuz. giden sevgiliyle beraber siz de yok olmuşsunuzdur aslında. hep yarı uyuşuk bir haldesinizdir artık. duyarsız, etrafınızda olanlara karşı ilgisizsinizdir. sonra onun hep içinizde bir yerlerde sizinle olduğunu hissedersiniz. zaten hep ordadır ama bazı şeyler olur ki onun ölmediğini sizinle birlikte olduğunu iyiden iyiye hissettirir. içinizde yaşatmayı öğrenirsiniz kısacası. eskiden onunla birlikte yaptığınız şeyleri şimdi görünürde tek yapıyor olsanız da aslında hala onunla birlikte yapmaktasınızdır. görüntünüz tektir sadece aslında iki kişisinizdir hala. sizi çok mutlu eden * şeyleri yine ilk onunla paylaşırsınız. bazen gerçeği unutup telefona sarılırsınız hemen ama akabinde çarpar yüzünüze gerçek ve yutkunursunuz. ve sonra ona ulaşabilmenin tek yolunun telefon olmadığını anlayıp başlarsınız anlatmaya. her hecenizde, her vurgunuzda sizi dinlerken ki o yüz ifadesi gözünüzün önündedir yine. siz anlatırken o yine tatlı tatlı gülümseyerek dinlemektedir sizi. kısacası büyük bir tezatlıktır artık hayatınızda bu durum. hem o yok diye tarifi imkansız bir acı içinde kıvranırken hem de o varmışcasına yine her şeyi onunla yapıyor gibi hissedersiniz. ama bildiğiniz bir şey vardır ve bundan eminsinizdir. beden denen şey maddi bir olgudur, ama siz onun ruhuna sahip olmuşsunuzdur ve ruhlarınız hep birliktedir, o sizin içinizdedir ve içinizde öldürmediğiniz sürece gerçek anlamda hiçbir zaman ölmeyecektir.
birinin bana durumu söylediğinde yaklaşık 20 saniye cansız gibi donup kalacağım 21inci saniyede de intihar edeceğim durumdur. kimsenin başına gelmesin. herkes sevdiğinden erken ölmek ister.
tanım: hayatta en çok sevilenin, hayatın adanıldıgi insanın ölmesidir.
Insanı her gece alır başka bir güne götürür herhalde.. Onunla yaşanılan ayrı bir güne.. Her gece gittiğin günler bitmek bilmez herhalde.. Rabbim kimseye yasatmasın..
Bir gün beni bırakıp gitme olur mu? Gözlerimi yaşlı, beni sensiz bırakma.. Hiçbir zaman doya doya bakamadıgim gözlerin benden hiç gitmesin.. Kapatma gözlerini bir daha açmayacaksan.. Hep yanımda ol ve sabah geç kalktığımda bana kız.. Her gece seni düşünerek ağladığımda bana küs.. Hani bir daha ağlamayacaktın de ve gözyaşlarımı elinle silerken saçmalama de bana.. Her trip attığımda konuşmazdınya benle öyle yap ama benden gitme.. Rabbim alacaksa birinin canını benimkini alsın.
