SOĞUK BiR günde ÜÇLÜ KOLTUKTA UYUYA KALMış NUR YÜZLÜ MELAiKENiZ. üstüne örttüğünüz polar batteniyesi açılmış, bilek hizasındaki pembe çorapları da kayıvermiş o minicik, pespembe, 36.5 numara poğaça gibi ayacıklarından. dokunuyorsunuz, buz gibi olmuş minik ayakları. avuçlarınızın arasına alıyorsunuz yumuşacık topuklarını. minik ama o kadar minik bir buse konduruyorsunuz ki pembe topuğuna. "ıhmm ühmm" ede ede mırıldanmaya başlıyor küçük sevgiliniz. battaniyenin altından ayak bileklerine, bacaklarına, maral misali incecik beline sürtüne sürtüne yanına varıyorsunuz sevimli aşkınızın. gözleri mahmur, hafif de şişmiş. öyle tatlı ki. battaniyeyle yüzünü kapatıp şımarıklık yapmaya kalkıyor küçük bir kız çocuğu gibi. zorla açıyorsunuz yüzünü. gülümsüyor. gözlerinize bakıyor. volkan dudaklarına değdire değdire ağzının içine sokuyorsunuz alev alev yanan dilinizi. o vakitten sonra dilinizle anlaşıyorsunuz. dillleriniz sevişiyor dakikalarca..
