Kafadaki: "..çok iyi bir sevgili değilsin. ben beni heyecanlandıracak ayağımı yerden kesecek gerektiğinde beni süründürecek birini arıyorum. oysa sen benim her dediğimi yapıyorsun. her sorunuma çözüm buluyorsun tamam bende seviyorum ama kardeşim gibi. iyisi mi ''sen kendin gibi bir taze bahar seç'' ben de kendi yoluma gideyim.."
"Aşkım sonsuza dek seni yaşamak isterdim."
Unutulmadı, unutulmayacak.. Neden mi?
Birkaç gün sonra, onsuz yapamadığımı, bir şans daha verip veremeyeceğini, terkedilmenin çok ağır geldiğini söylediğimde:
"Zorlaştırıyosun sadece."
Bu da unutulmayacak..
"ne zaman aklıma sen gelsen, kendimi öldürüyorum bu devrik cümlelerde. ne zaman sen gelsen, seni sen yapan bütün değerleri, tabuları bir bir ibadet sayıyorum. ne zaman sen gelsen karşıdan alıp başını gidiyor bütün cümlelerim, herkes gibi oluyorum. ne zaman seni düşünsem bir sigara yakıp inadına en uzağa üflüyorum ilk nefesi. ne zaman biri senden bahsetse kendimi asıyorum ıssız paragrafların gölgesinde..."
