uzerimdeki 538 tane salakla ayni ortamda oldugum icin utaniyorum. o zamanlar bu laf bana pek bir sey ifade etmemisti, belki bu yuzden hala aklimdadir, unutulmayanlarimdadir.
bir arkadaşımın facebokundaki not'undan alıntıtdır;
Birinin nefesini özlemek,kokusunu yasamla bedellemek,tenini her an teninde istemek...yanında yokken sesini bir defa duymanın verdiği mutlulukla,varlıgına binlerce kez sükrederek sabahı beklemek...tamamen senin olmak ve benim diyebilmek çok güzeldi...ilk kez anlatamaycagım kadar güçlü bir aşk yasadım ben...ilk kez birine ait oldugumu hissettim ve ilk kez "benim"diyebildim birisi için...ben öyle çok sevdim ki beni ben yaptıgını düşündügüm her seyi yok saydım..ille de gururum diyen "ben" giderken;yüzüm sana dönüktü ve bir an arkama bakmdım..
şimdi sen çekmeye çalısıyosun ellerini ellerimden..hatta bu şehirden gitmeden sen gittin ya benden...işte ben ellerimi bırakmayacagına öyle inandırmısım ki kendimi;vazgeçmedim,geçemedim...kapattım gözlerimi beni yok sayıslarına,biriktirdim aramayıslarını,"beni seviyor" dedim de hep sana geldim..1 saat önce,bir gün önce neye kızmıs olursam olayım,ben sana hep aynı heyecanla,koşar adımlarla geldim...bunları neden söylüorum bilmiorum...
ben yüzüme damlayan o gözyasın için ölebilirim...sana yine geldim ve yine inandım...ama belli ki seni benim dısımdaki hayatın bekler...ben hayatının olsa da olur olmasa da kişileri arasında yerimi almısım...
hissettiklerimi anlatamadıgım halde uzadıkca uzuo yazım...kopmak öyle kolay değil..anla..
sana soruorum günlerdir;artık istedigimde kollarına gelmek yok mu?deli gibi özlenen tenine,kokuna,sesine,gülüşüne,dolu dolu gözlerine kavusmak yok mu??yardım istedim senden;çünkü inanamadım bir türlü...az önce aradım ben sevgilimigün içinde elim titreye titreye,
korka korka aradım ben sevgilimi!cevap yok...söylemeni istedim artık yok mu benim sevgilim...bu sabahta telefona sarıldım mesajlarım yok,aranmıorum ben bilio musun?ben merak edilmiorum..istenmiyorum...sen gitmeden bu şehirden benden gittin!...üşüyorum ben..geçer mi dersin??
hala yasıyorum ne garip..cümlelerim ne kadar ölü oysa,anlaşılmaz ve muhtemelen senin için gereksiz...biliyosun beni cevap gelsin gelmesin söylüyorum ben bir şeyleri..
bitanem demiyorsun şu günlerde çok acıtıo...bitanendim,her seyimsin derdin...
birbirimizi telefona nasıl kaydettiğimizi konusmustuk..askım,canım,bitanem,ruh esim!hayatım..hiç bu kadar mutlu etmemişti bu kelimelehiç bu kadar gerçek gelmemişti...ve hiç şimdiki kadar acıtmadı bu kelimeler...
ve bitanem benim,senin canını yakmasın bunlar..bir gün..ne bu yazı,ne beni bırakıp gidişin,ne şarkılar,ne benim göz yaslarım yakmasın senin canını!ne de bir baskası...
vazgeçtiysen beni sevmekten,özlemekten,beklemekten..vazgeçtiysen sen tenimden,kokumdan,ruhumdan,sözümden,sözünden!unut beni...seni hala sevdigimi,deli gibi özlediğimunutulmadıgını hep bil ama benden bir kere vazgeçtiysen geri gelme...giderken burdan içinde götürmüyorsan beni,sildiysen beni bir kere gelme...ve artık ben de gelmeyecegim sana,zor oldu ama anladım istenmedigimi...katlanamadıgın ses olmayacak telefonun öbür ucunda..zor olucak ama aramayacagım seni,rahatsız etmeyecegim yani...ben seni çok seviyorum,çok seviyorum ben...her sey için ve benim için bir kez daha denedigin için tesekkür ederim...hoşca kal aşkım...
esas kadın benden sonraki sevgilisinden ayrılmak üzeredir. tekrar muhabbete başlanmıştır ve konu malum meseleye haliyle kaymıştır..
-insan hiç hata yapmaz mı?
kabul edilmiştir eski sevgili. gelmesi sonsuz vakit ayrılmıştır. bekleyeceğim dendikten sonra ertesi gün esas kadın arar ve 'sana büyük ayıp ettiğimin farkındayım seni artık daha üzemem' der telefonu kapatır. sevgilisiyle tekrar barıştığı çoktan anlaşılmıştır.
