gecenin abuk subuk bir saatinde özlemiş olmanın verdiği gazla aranır sevgili.
'efendim', 'aşkım noldu'larla devam eder ama bişey yoktur aslında.
seni çok seviyorum onun için aradım denir, karşıdan 'hihii peki' sesi gelir 'ben de seni seviyorum' derse 'oh oldu tamamdır' diye düşünülür görüşüürüüüz denilerek telefon kapatılır.
kişi ruhundaki aptal sevinc ve yüzündeki geniş sırıtmayla birkaç saniye kalır. sonra da hayatına kaldığı yerden devam eder
Doyulmayacağını bile bile saatlerce konuşturmak. Sesinin içindeki sözleri bir kenara ayıklayıp nefes alışını dinlemek ve nefesinin sıcaklığını hissetmeye çalışmak.
canınız sıkkındır, mutsuzsunuzdur, işler yolunda gitmiyor, hayat size acımıyordur. işte o zamanlarda sevgiliye açılan bir telefon ve telefona "efendim" sesiyle cevap veren içten sevgilinin sesi, insanı en derin bunalımlardan çıkartıverir, yaşam enerjisi verir, yüzü güldürür. büyülüdür sevgilinin sesi, özellikle telefonu "seni seviyorum" sözüyle kapatırsa "büyü" doruk noktasına ulaşır.
