eski sevgilişkomla aramda geçen diyalog (tek kelime yalan yok ha bu arada konu cart diye buradan açılmadı uzun bi sohbetten sonra itiraflar vs derken yalan söylememek vs derken mevzu buraya dayanmıştı)
- ya merve ben seni aldattım 2 kez falan madem o kadar şey itiraf ettik bu da içimde kalmasın.
+ hahaha yahu ben de 2 kere aldattım sayıyı nasıl tutturdun ki?
- (gülerek) vay orospu!
+ (gülerek) vay pezevenk!
sarılırlar ve 1 sene daha mutlu mesut devam ederler. sonra da hiç kavga etmeden insan gibi ayrılırlar.
ve ben o güzel kadını, o büyük kadını hala güzellikle anarım, hala saygı duyarım, severim sayarım. onun da aynı şekilde andığından da zerre şüphem yoktur. zaten bu kadın'dan sonra da bir daha sevgililikle falan işim olmadı zirvede bıraktım. lacan, spinoza, sanat tarihi, edebiyat vs konuşabildiğin bir kadından sonra kim uğraşır "yarın ne giysem" diye düşünen kadınla allasen?
ek: hahahaha anadolu "errrrkeklerinin" zoruna gidiyor böyle şeyler. errrrkekler ya, gavat değiller ya! canlarım ya... :)
kezbanlara girmiyorum bile onlar aldatıldıklarını öğrenince genelde intihar ediyorlar ama ne hikmetse hiç ölmüyorlar illa ki acilde gözler açılıyor. :)
