hiçbir şey.
kimi zaman öyle bir gider ki, anıları bile darmadağın eder, siler ne varsa.
tek bir his bile barınamaz artık kalpte, ne sevgi, ne nefret, ne de acıma...
soğuk bir sessizlik,
durmak bilmeyen ağlamalar,
derin suskunluklar hayata karşı,
gecelerin gündüze,gündüzlerin geceye karışmasıyla
oluşan anlamsızlık hissi
giden sevgilinin gitmesine karşı...
her ayrılık bir ölüm her ölüm bir başlangıç derler oysa sevgili başlangıç yapacak gücü götürmüştür.hayatın ta kendisini nefesi, gülüşü,düşünme yetisini götürmüştür.
giderken geriye sadece çürüyecek bir beden bırakmıştır.
evinizde kaldığı vâkitlerde giydiği eşofmanları ki bunun üzerin kokusu sinmiştir;çamaşır yıkama zamanı gelmiştir alırsınız bunları elinize haydi bu sefer yıkayacağım diye yok yine aynı kokuyla dolaptaki aynı yerinde sürekli bekler!..
