çorabını ya da tişörtünü giymişsinizdir bir gün, yıkayıp geri götüreceksinizdir ona ama sizde kalır mesela sonsuza kadar...
hırkasını veya eldivenini bırakmıştır kokumu unutma diye daha birlikteyken ama kokusunu hepten unutturmaya gitmiştir sonra...
bu gibi şeyler ona baktıkça onu size hatırlatacak somut şeylerdir sadece. zor olsa da istediğinizde çıkarabilirsiniz bunları hayatınızdan ve böylece gider gözünüzün önünden.
ama bazı şeyler bırakmıştır ki size, onlar uzun bir süre daha yaşamaya devam eder sizde ve sizinle birlikte: gözünüzün önünden gitmeyen o gülüşü, kokusu, size sarılışı, "seni seviyorum" diyişi, size anlattığı tatlı ve bir o kadar da romantik hikayeler, muzurlukları ve sizin ona olan sevginiz...
Yitirilmiş bir istanbul'dur bırakılan. Pierre Lotiyle, Kadıköyle barışılan sıcak anıları, odun kokan kitapları, hiç sevmediğim karidesin tadını, Frank Sinatra'yı, dostlarımızı, otobüs kahkahalarımızı, sivrisinekli o gecenin hatırasını bırakmıştır. asla sahip olamayacağımız kızımızın adını bırakmıştır. evi valizi olan bir adamın kapanmayacak yarasını kazımıştır.
vazelin kutusundaki deri parçası..
belki biraz piskopatça ama, yeni dövme yaptırdığı zamanda kolunu sürekli nemlendirmesi gerekiyormuş ve bu noktada evdeki vazelin devreye giriyor.
saat başı tazelediği vazelinin kutusunda elinden bulaşan minicik siyah bir deri* kalıntısı. arada sırada kutuyu açıp; vay be bende artık dna sı var diye düşünürüm.* ayrıca vazelinin kokusu da sürekli beni onu sürdüğü ana götürür.
Yanlızlık hemde geceler boyu süren bir yanlızlık.
Caresizlik ki bu en kötüsüdür, o giderken hiçbir şey yapamıyor olmanın verdiği ızdırap.
Kocaman boş bir yatak ve bazen o yatakta kalan bir kaç saç teli ve içini yakan kokusu.
Gece yarısı uykundan uyanıp rüyanda onu görmüş olmanın vermiş olduğu buruk mutluluk.
Ve aşk'a olan inancını kaybetmiş kocaman ve bir o kadar da ürkek bir yürek
sayfalar sığdırmaz kendine yalnızlığı yalnızlık tercih değildir çünkü alın yazısıdır. gittikçe bereketlenen bir yalnızlıktır ardında kalan,körelmişken yalnızlık bilenmeyi bırakmıştır evet sana vefalı yalnızlığının kıymetini bırakmıştır yalnız ve yalnız olmaktır tüm çoğalmaların tüm sevişmelerin sonucu başlangıç ve bitiş ona doğrudur iki yalnızlık arasında kalan hatıralar,otobüste koltukta oturmayı,önceden yer ayırmamayı,sadece bir bilet parasını,telefonun sessiz modunu,terlenmeyecek vücudu.
