çok eski bir gelenektir. genç kızlar bilgisayar yokken sevdiklerinin resmini ya kitap arasında yada dantel yaptığı poşetin içinde tutarlardı. şimdi bunlar pek rastlanmadığı için herkesin yaşamı bilgisayarda geçiyo bu yüzdendir kişi sevgilisini karşında görmek ister seviyodur yüzünü görmeden bir an geçirmek istemiyodur.
bütün gün sözlükte, msn'de, feysbukta vs. takıldığı için bilgisayarının masa üstünü göremeyen, dolayısıyla sevgilisini de pek göremeyen kişi davranışı.
hayır, en fazla bilgisayarı başlatırken görürürüz arka planı, diğer zamanlarda zaten o sayfadan bu sayfaya, o linkten bu linkte tıklayıp, çılgınca sörf yapıyoruz. bilgisayarın masa üstünü götürseler haberimiz olmaz yani, o derece
aşktır galiba. hani deniz gökyüzüyle birleşmiş önünde kollarını açmış o, kıvırcık saçları gülümsemesiyle... sevgilin değil ama o yıllardır sevdiğindir. onu izlemek bir an bile sıkmaz, zaten onu görmek için her şeyi yapıyorsundur oda o işin bir kısmıdır. huzur verir gülümsetir.
bu tür eylemler farkında olmadan insanda "alışma" meydana getirir. o yüzden çok yanlış bir uygulamadır bence. ne kadar çok severse sevsin, bir insan bir insanı özlemeli de az biraz. yoksa bunlar olayı sıradanlaştıran, basitleştiren hareketler olur.
