Sevgililik ilişkisinin aslında saçma sapan, gayri samimi yönlerinin olduğunu idrak eden insanın farkına vardıği gerçeklik.
Yani ben bilhassa şu türk kızlarına karşı antipati hissediyorum.
Sevgiliysek sevgiliyiz ne var yani, niye bu kadar bütüyoruz arkadaş?
Sen erkek kardeşinin yanında, ablanın, ananın, babanın yanında ne kadar doğalsan benim yanımda da o derece rahat hisset kendini, kendin ol, benim yanımda da doğal ol. Fazla bir şey mi istiyorum.
Bebek gibi şımarıklıklardan, yapmacık hareketlerden hoşlanan veya bu saçmalıklara karşı zaafı olduğu kesfedilmiş bir erkekler sürüsü var ki memlekette bu kızlar da hep buradan yürümeyi alışkanlık haline getirmiştir.
Güzelim benim gönlümün kapısını o anahtarlar açmıyor, anlıyor musun?
