insanın sosyopsikolojisi ve öznelligi referans alarak düşünüldügünde her şeyin başında tükenmek ve elden ayaktan kesilmek gelir bunu takiben ne yapacagını bilememek olarak da izah edilebilir.
çok sinirlenen bi insana cinnet geçirilmiş denir ve n.ş.a * da normal insan olarak kabul edilmez. işte bu nedenledirki sinirli insan her şeyi yapar , her şeyi kovmak ister , her şeyin kapansın , her şey durulsun ister. tıpkı sevdigi insana zarar veremedigi içim camları yumruklayan , vazoları duvarlara atan ve hırsını cansız varlıklardan çıkaranlar gibi. olayların temelinde bir isyan sözkonusudur.
peki isyan nedendir? kimedir? sonucunda neler beklenir? bilinçaltımız ne umar ne bulur? yaşanılan ayrılıkların temel nedeni sinirlenme anında bu sorulara verilecek yanıtın bulunmaması bir başka deyişle , korteks * in yeterince mantıklı nedenler üretememesi buna baglı olarak içinde bulundugu buhrandan bir an önce çıkıp , elektrigi boşaltma egilimidir. ayrıldıktan sonra beni affedermisin , unutamadım , yemek kaşıgımda onu görüyorum , her şeyde sen varsın yorumları , tuna kiremetçi kitaplarına bolca konu olmakla beraber , temel nedeni yukarda belirttigimiz soruların belli bir mantıga oturtulamamasından ve asılı kalan soru işaretlerinin zamanla ünlem şeklinde evrimleşmesinden kaynaklanmaktadır.
sinirlerin boşaldıgı ve hiçlik olayının insan beyninde oynamaya baslıdıgı anlar vardır. insan kendini deve kusuyla özdeşleştirir. yer yarılsada yerin içine girsem der. her şeyin boş oldugunu anlatacak uçak -sanki yarım saat önce doluydu- en kallavi şekliyle uçuş takımlarını açmadan beyine iner. ayrılık sefer sayılı , mantıksızlıktan mantıga iniş yapan uçak beyninizin apronunda gezinirken ve içindeki zehiri beyninize zerk etmeden önce iyice bi gerilir.
uçak inmişse yapacak tek şey aynı pistten tekrar havalanıp karanlıga yol almasını saglamaktır. sefer sayısını umut ve sabır yapmaktır. işin en tehlikeli yanı uçağın her iniş kalkışında pist * zedelenmekte ve körelmektedir. işte bu noktada bir daha aşık olamama ve kimseyi sevememe durumuyla karşı karşıya kalabilirsiniz. çevredeki insanlar neler yaşadıgınızı bilmeden gayet kolay bi şekilde size taş kalpli derler. bilmezler ki o kalbe ne şimşekler çakmıştır , ne seferler yapılmış , ne uçuşlar gerçekleştirilmiştir..
onun sadece gecmıstekı bır hedef oldugunu aslında hıc asık olmadıgını farketmek ve bunada sıkıldım gıbı sacma bır isim takmak. (bkz: cocukluktan kurtulamamak)
umduğum dağlara karlar mı yağdı
içinde bu kadar öfke mi vardı
ben demiştim demeyi
ezberledim gitmeyi
insan sevdiğine böyle yapar mı **
ilk ve tek şey yalan.
bir kaç yıl önceydi. hoşlandığım bir kız vardı. iyi güzel bir kaç hafta geçti. derken bi gün bi cafedeyiz*. bir şey söyledi. yanılmıyorsam osmanlı tarihi hakkında, yada arnavutluk hakkında*. ben de onun iddia etmediği gibi olduğunu söyledim. yok öyle oldu olmadı oldu olmadı derken bana sen her şeyi bildiğini zannediyorsun tarzında bir şeyler daha söyledi. üslubu değişti.* bir dakika içinde resmen kavga ediyorduk. ikinci dakikada garson yanımıza gelip lütfen biraz daha sessiz olurmusunuz dedi. 5 dakikanın sonuda;
- bir daha beni arama...
- rüyanda görürsün...aradığımı ancak.
şimdi hesapladım üzerinden 2 yıl 2 ay geçmiş. ne ben onu aradım ne o beni. ama hala tam anlamış değilim. şimdi ben balkan savaşı yüzünden mi ayrıldım?... ***
