insan kendisini boşlukta gibi hisseder.'noluyoz lan?' diye kendine sorar.afallanmıştır ve aslında bu birşey değildir.asıl acı zaman geçtikçe ortaya çıkar.Buna benzer ne 60 saniyeler geçmiştir hayatta...
' bir dakika' susmak, onun yüzüne bakmak ve onu anlamaya çalışmakla geçer..
birbirine tutkuyla bağlanan iki aşığın ayrılığı iç acıtır.
'ayrılmak istiyorum' demeden önce bir süre saçmalarsınız ve içiniz ayrılamayacağınız korkusuyla öylesine dolmuştur ki, sebep bile söylemeden sadece bunu söylersiniz.sadece bir anda bu kararınızdan vazgeçme ya da vazgeçirilme korkunuz olduğu için..
bundan sonra aranızda çok konuşma geçmez; sadece susarsınız karşılıklı.
arada onun sizin için ne kadar değerli ve özel olduğunu söylersiniz o da onaylar bu durumu, ZORUNLU AYRILIĞA MEYDAN OKURCASINA..
siz oturursunuz, karşıdan eş dost geçer, el sallarsınız onlara.bir ara martıları seyretmek için kafanızı kaldırırsınız..
eski sevgilinin evinin anahtarı, ortak konuşulan telefon hattı, evinizde unuttuğu eşyalarını çöpe atmakla harcanılan zaman dilimidir. tüm bunlardan sonra msn listenizden silmek, engellemek gelebilir.
geçici bir ayriliktir hissine kapilmak,nasilsa barisiriz dusuncesiyle rahat olmak ama yuregin bir kosesinde "harbi bitti mi acaba" diye bir suphenin mutlak mevcut olmasi durumudur.
"hayır... evet... hayır... biz şimdi ayrıldık. kabullen bunu. hayır! ağlama! sadece kabullen. tamam, evet içeri git. evet yatağına gir. yarın sabah olunca başka bir güne uyanacaksın. hadi! sus! uyu! ama biz ayrılmış olamayız! sus!"
kendi kendine ne kadar iyi bir şey yaptığını savunmakla geçer;
- nasıl dayandım ben o kadar yıl, salakım ben. oh be dünya varmış, bitti işkence. ne o öyle ya; yaşarken cehennem hayatı çektirdi bana. o yasak bu yasak, oraya bakma bunla konuşma... özgürüm lan en sonunda... üüüüh hüüüüh hüüüüüü... *
