''dünya başıma yıkıldı sandım, anlam kaymasına uğradı şu an sanki herşey, nasılsın dedi arkadaşım ağlamamak için öyle direndimki ,herşey siyah beyazlaştı, içimden bir şey koptu sanki, aman sende dedim kendi kendime kendimde inanmadım buna, sığınacak bir yer aradım allah dedim içimde, terketmezsin sen asla beni dedim, ağlamadım inanki ağlayacak gibi oldum sadece'' gibi şiirimsi hislerle geçen an..
ilk bir dakika katlanılmazdır ama ondan sonra gelenler daha umut vericidir.
1. dakika: ayrıldık, bu hayat onsuz geçmez.
2. dakika: yokluğuna alışmam gerek.
3. dakika: yavaş yavaş alışıyorum yokluğuna.
4. dakika: geçici olarak biriyle tanışmam lazım, çivi çiviyi söker.
5. dakika: hala aramadı tam olarak bitti galiba.
6. dakika: aramazsan arama, bana sevgili mi yok?
7. dakika: şunlar da çöpe gitsin.
8. dakika: ohh üstümden yük kalktı.
9. dakika: 9 dakika oldu yemin ediyorum 10 yıl gençleştim.
10.dakika: alo nalan akşama görüşelim mi? *
o ilk dakika içinde iki olasılık vardır, kendimden biliyorum.
birincisi: "oh be sonunda bitti, üstümden yük kalktı, keşke daha önce ayrılsaymışız, neden çekmişim bunca zaman, salak kafam, gelsin yiğidolar, holeeey!"
ikincisi (ki bu daha sık gerçekleşir): "hö? nası ya? yok len iki gün sonra arar o beni, daha önce de ayrıldık kaç kere. ama bu sefer öyle değil, aramaz beni bu şerefsiz, al işte mutlu olmuştur inşallah, kesin aldattı beni eööüğğğğğ, anneeeeeeeğğğğ, ühü ühü ühü, biz x'le ayrıldık, bitti işte, napçam ben şimdi, gidiyim bileklerimi kesiyim mi he anne, öüğğğğ!!"
ilkini diyebilenlere hep imrenmişimdir. hiç bir zaman geniş bir insan olamadım be sözlük.
iki ayrı halet-i ruhiye şeklinde cereyan eder. kimileri "ne yaptın lan salak kaçırdın kızı/oğlanı gerizekalı otur kıçını parmakla şimdi" şeklinde düşünüp kahrolurken, kimileri "kurtuldum anasını satayım oh be dünya varmış" şeklinde sevinirler. fakat bir dakika sonra herşey normale döner ve yenilerini bulma çabası başlar.
hani o uzun kavgadan sonra söyleyecek şey kalmaz artık inciten karalayan cümlelerden başka ve sen sinirlerine yenik düşerken ayrılık garına gelmişsinizdir. istemeden haklı olsan bile birden anlamsız kalır tüm o mesele gidişinin yanında. bilirsin aslında sen git demişsindir ama derin bi sessizlik olur çınlıyacak gibi kulaklarında. giderken elini kolunu oynatamazsın, arkasından gitme hiç diyemezsin gurur o kadar alçaktır ki zehirler tüm kelimelerini kendine gelene kadar kendine yabancısındır artık ve o sevgili giderken aslında senin içinden çok şeyler götürür, hissedersin oluk oluk akan kanları kalbinin en acınası yerlerinden gözlerini kaçırmak istersin o giderken ama dayanamaz bakarsın arkasından çünkü onu son kez görürsün o dakika.
büyük bir tartışmadan çıkılan ilk dakikadır. belki aylardır süre gelen bir anlaşmazlık sonucu, belki de çok büyük bir hatanın sonucu meydana gelen o en büyük kavganın sonrasındaki ilk dakikadır. o uzun savaşın son bulması insanı bir dakika için o kadar rahatlatır ki, sanki üzerinden büyük bir yük uçup gitmiş gibi... derin bir nefes alırsın bir daha o konu açılmayacak bile düşüncesiyle. sonra? sonra mı? o bir dakika geçtikten sonra mı? o bir dakika içinde "bir daha ağlamam ben bu yarak kafalı için" demenizin üzerinden geçen o bir dakikanın sonrasında mı? nefesiniz daralmaya başlar. ev dar gelir. duvarlar rutubet kokuyormuşçasına bunalırsınız, evden atarsınız kendinizi. bu zamanın vazgeçilmezleri dostlardan biri birkaçı aranır. zaman geçirirken en güzeli telefonun kapalı olmasıdır. çünkü açık olursa ondan bir şey umduğunuz o saatler içinde sesi çıkmayan sevgilinin sesinin çıkmadığını bilemezsiniz, umudunuz olur bir yandan aramış olabileceğine dair. ama benim telefonum kapalı diyerek troll gülüşü atarsınız: haahhhhaaahhaahhh!... saatler geçer, gece karanlığına sizin de büründüğünüz o yalnızlık dakikaları gelir çatar. telefonu açmamak için kendinizi tutamazsınız bile bırakın zor tutmayı. ve o sizi aramamıştır. önce soğuk bir bira iç. yat yatağa. uyu. sabah gözlerini açtığında onsuzluk daha ilk saniyede suratına vurmuyorsa bağımlılığını unutmak için biraz bekle ve onu arama gerek yok, cidden sevmiyormuşsun be hacı...
25 saat gibi gelir. Kalbinin üstüne öküz oturmuş gibi hissedersin. Nefes almakta zorlanırsın. Tıkanırsın. Gözlerin ağlamak ve ağlamamak arasında kalan bir ifadeyle bakar. Kaşların "ben şoktayım arkadaş" der. Sırtından soguk soguk terler boşalır. Kısacası "ben bittim arkadaş" diyen insan manzarası. O an "ben boku yedim oğlum" bakışları atar. Sonrasını bilirsiniz, köklü değişimler... Erkeklerdeki değişimler alkolik olma, seks manyagı olma gibi kendini gösterirken kızlardaki değişimler biraz daha farklıdır. Bir kedi ya da başka bir evcil hayvan alma, seyehate cıkma, sigaraya başlama, sacını kısacık kestirip b*ktan bir renge boyatma, lezbiyen olmaya karar verme, alışveriş hastalıgına yakalanma gibi sacma sapan değişimler işte.
eğer seviyorsanız o an nefes alamaz gibi olursunuz.ağlamayacağım dersin ama sen istemeden akar gözünden yaşlar sonra sorarsın kendine ne yapacağım ben.
değişik duygular içinde olunan dakikalardır. biraz beklenir sakince bir şeyler düşünülür ardından en sevilen arkadaşa mesaj atılıp ' kanka pese gidiyo muyuz' denilir.
