Çok kötü bir durumdur. O an insan ne yapacağını bilemez ve bir boşlukta bulur kendisini. O zamana kadar yere göğe sığdıramadığı sevgilisinin kusurlarını arar hemen.iyiki ayrılmışım der ilk ama sonradan yine ağlamaya başlar. 2-3 gün sonra arkadaşlarını arar ve onlarla birlikte zaman geçirmeye başlar ve unutmaya çalışır.
Hiçbirzaman hiçbir insan yalnız değildir ve bunu unutmamalıdır. Mutlaka onu seven birileri vardır. ilk başlarda üzülür insan ama sonradan yenisi gelince unutulur. O zamanda dersiniz ki iyiki ayrılmışım ve şimdikiyle tanışmışım.
ne telefona gider eliniz ne farkında olursunuz günün güneşin ne yol ne iz bilemezsiniz çaresiz çocuk gibi yalnız kalırsınız koyu kapalı havanın getirdiği duygusal sendromların eşiğinde kül tabaklarını acınızla doldurursunuz berduşça eğilir boynunuz yıkılır kalırsınız...
onunla geçirdiğiniz tüm zamanları gözünüzün önüne tekrar getirerek yaşadığınız bir deja vudur... (bkz: deja vu)
bu zaman diliminde ya pişman olursun ağlarsın ya da gülümseyerek yoluna devam edersin...iki durumdada kişi kaybeder...
lan sikerim böyle işi ayrılsın bana başka kız mı yok ile olum onun gibisini nasıl bulucam deyişleri arasında gidip gelinen anlara sahne olan dakikadır.
donuk bakışlar...
ağlamaya meyilli titrek ses tonu...
eldeki bitmiş sigaranın verdiği o berbat koku...
buruna gelen sevgili kokusu...
son kez onu yürürken seyretmek...
yalnız kalmak...
korkmak ve bağırmak istemek...
ve damlamaya başlayan sonu olmayacak gözyaşları....
gol olduktan sonraki bir dakika gibidir. olduğunu anlamak için bir kere gözünü açıp kapatman lazımdır. sonra da duruma göre sevinmeye ya da üzülmeye başlarsın.
