kahve içmek, rahatlık hissini sonuna kadar yaşamak sonra onun üzüldüğünü düşünüp hafiften üzülmek sonra... hayat devam ediyor ağlayıp zırlamak gerizekalılıktan başka bir şey değil.
bak üzerinden geçti bir süre sadece onu üzdüğüm için üzülüyorum.
sözlüğü günlük olarak kullandım ağzıma sıçayım kendimin.
öncelikle ayrılan kişinin hatırlanmaması için onu hatırlatacak herşey fotoğraf, eşya vs kaldırılmalıdır, sosyal ağlardan, msn vs yerlerden silinmelidir, telefondan engellenmelidir, mümkünse bir yerlere kafa dağıtmaya tatile gidilmeli, eğer öyle bir imkaan yoksa insan kendini işine vermeli veya bir kurs vs gibi bir şeyle oyalanmalıdır, yalnız olmanın da güzel yanı olduğunu var saymalı ve içine bir sus yapmalıdır... ne kadar desemde işin aslı böyle olamıyo bende...
ona ait ne varsa yok etmek, onu hatırlatacak herşeyi atmak, telefonunu silmek, mesaj kutusunu boşaltmak, ayrılık gerçekliğini kabullenmeye çalışmak, bir müddet alkolden uzak durmak, arkadaş ve dostlarına daha fazla zaman ayırmak, daha fazla gezip tozmak, düşük doz antidepresan tedavisi, kendini işine vermek, adını anmamak, ortak arkadaşlarla mümkün olduğunca görüşmemek.
başta kuş gibi hafif olmak ama bir gün geçtikten sonra acının yavaş yavaş bedenine işlemesiyle beraber ağlamak, nefret etmek, nefret ettikçe daha da aşık olmak ve düşünmekten kaçtıkça inadına her yerde onunla ilgili bişeyler bulmak..özetle sevgiliden ayrıldıktan sonra ki bu eğer gerçekten sevdiğiniz biriyse yaşamak anlamsız bir şey olur çıkar.
olayın bu raddeye gelmesine sebep olan olaylar zincirini düşünür insan. nerde hata yapdığını sorgular.gerçekten seviyorsanız ve sonuç ayrılıksa aşkın sevginin yalan olduğunu sorgulamaya başlarsınız.alkol sigara vs bunlar olmazsa olmazlardır bunların ışığında beyin jimnastiği yaparsın.
