çiçek yolaayarak yaptığım aptallıktır. fi tarihte son paramla güzel bir buket yaptırıp yurt'a yolladım. yatağının üzerine bırakmışlar. aramadım ertesi gün buluştuk tık yok. süprizimi beğendin mi dedim
- haa sağol canım dedi.
allah ne verdiyse girecektim. fazla sürmedi zaten ayrıldık. ben o parayla 4 tane bira alıp içerdim be.
insan olmayı denemektir kanımca. çünkü onunla insan oldum. denedim en azından. diğerleri gibi sevebildim onu. diğerlerinin yapamadıkları insanlıkları yapabildim belki.
aptalca şeyleri sıralarken pişman olmak, aptalca. sevgili; değdi ya da değmedi. uğruna yapılan her şey feda. para, zaman, ömür, sağlık.. elbet pişman değilim. tek keşkem: insan olmasaydım keşke. diğerlerine yaptığım gibi "sikip atsaydım" onun bana 5 yıl yaptığı gibi.
velhasıl kelam; sevgili için yapılan en aptalca şey insan olmayı öğrenmeye kalkmaktır..
para falan değil deli misiniz siz, milyarlar döksen ne olacak sevdiysen acımazsın o paraya. belki en aptalcası hayatındaki en değerli varlıklar olan, seni asla bırakmayacak olan ailene onun için rest çekmek, kavga etmek, haklarını helal etmemelerine neden olmaktır.
ilerde yüzüstü bırakılacağınızdan habersiz -20 derece sıcaklıkta, özleminizi giderebilmek ve ona sarılabilmek için onun uzun yoldan gelmesini beklemek.
bulusmadan önce eve gidip duş alıp ona soğukta içini ısıtsın diye kahve yapıp geldigindede bi baba şevkati gösterir gibi sarılmak.
-evet erkeğim ve bu derecede romantizmin amına koyarım arkadaşım.
bir sokak en fazla onunla birlikte geçirilen yılları hatırlatır insana. düşülüpte yaralanılan yerler gelir sonra, çocukluk arkadaşları da unutmamamk gerekir tabii. anneyi babayı ve geçirilen onca güzel yılları hatırlatır.
