kaybedişlerimi ittim ellerimle
bir bir dağıttım aldığım yenilgileri yendiklerimle
sana dokunmalarımı hayal ederken
geceye inat ediyorum uyumamak için
zaman tek sorunum ..
şuan bu kadar hızlı akmasını beklerken
bitmemelide diyeceğim o yorgun gecelerde,
göğsüne yaslayıp başımı sigaramı aldığımda,
kırılmış kalplerimizi birbirimize uzatırken,
dinlediğim hiç bir şarkıya benzemiyorsun sen
tarifi olmayan şeylere dair sadece bir sesizlik
bir sus işaretimi anlatır seni?
dokunuşlarımdan tanı beni sesiz ol
sen sustuklarımı duysan yeter..
gözlerime dolup avuçlarıma damlıyorsun..
ne tutmak mümkün nede hissetmemek
seni bulmuşken kaybetmek düşüncesi yerken beynimi
(hiç gitme olur mu?)
kan kırmızısı bir aşk bu pencereme yağan
biraz acı, biraz ümit, biraz umut var birazda kırmızı
içtiğin kadehten ekşimsi bir tat dilinde kalan
tıpkı sen gibi..
ekşimsi hayat sarhoşluğunun kırmızısı
sabahında fecii bir baş ağrısı yapan
tüm vücudunu uyuşmuş bulduğunda hissetiğin tek yer orası
içinde sen .. ben.. birde koca istanbul sahilleri
sonuçta gecenin sonuda gündüz. değil mi? siyahtan beyaza
sonuçta senide bulmuşum ben
kanlı kurtlanmış günlüklerimi gömerek toprağa..
elini gözyaşlarımla yıka bu gece ..
avuç avuç vur yüzüne aşkımı
uyurtmuyor geceler..
geceler uyutmuyor batmıyor güneş biyerlerde
ben yine dolunayı bekliyorum
elimde sigaram siyah bir kent ve yokluğun tek bildiğim gerçeğim..
yıllarca aynı koridorlarda dolaştığın, aynı anfilerde derse girdiğin ama her nasılsa bir türlü rastlaşamadığın bir insanla okul bitip aradan neredeyse 1 sene geçtikten sonra hiç beklemediğin bir şekilde tanışıverirsin. bakışlarından anlarsın, hatta sana kafasını inceden yana doğru eğip selam verdiğinde fark edersin ki aslında üniversite zamanlarında sen onun dikkatini çekmişsindir. o ufacık selamlaşma sıcak bir sohbete dönüşür , ve o sıcacık sohbet zamanla bir ilişkiye doğru evrilir usulca,çaktırmadan.
geçen 5 yıl boyunca hayal kırıklıklarının başkenti olan istanbulda hiç bulamadıklarını bulursun onda. ama o kadar çok parçalanmışsındır ki ona söylemeyezsin onun hakkında hissettiklerini. kafanın içinde çevirir, kırk tane tilkinin kuyruklarını özenle birbirlerinden uzak tutarsın. e söylesene be adam? hayır olmuyor söyleyemiyorum der içinden bir şeyler ; tahmin edemeyeceğin kadar korkuyorum. ve güvenli ama uzun olan yolu seçersin pek de farkında olmadan ,yavaş yavaş dersin içinden.
ama zaman yok işte. bir gün bu gerçeğin farkına varırsın. o yalovadadır sen istanbulda. yakın değil mi?
hayır değil.
bu yaşında gelecek hayalleri için ailesinin yanında yaşamayı seçmiştir bir süreliğine ve sen bunu anlayışla karşılayıp dert etmiyorsundur. çünkü o şartları yaratan hayalleri görmezden geliyorsundur. bir gün sabah uyanırsın. onun o güzel sesi cıvıl cıvıl her zamanki gibi telefonun öbür ucunda:
- sevgilim,sevgilim,sevgilim!!! ön kabul aldım antalyadan, sadece ingilizce sınavı kaldı. geçtiğim gibi 1 yıl antalyada , bir yıl hamburg' da yüksek lisans yapacağım!!!
boğazına düğümlenenlerden kendini sıyırıp sevincine ortak olmaya çalışırsın. çünkü sevmek fedakarlık yapmayı gerektirir bazen, bencil olmamayı. ama daha yeni yeni tanıyorsunuzdur birbirinizi, her ne kadar onun "o " kişi olacağından emin olsan bile bunu gerçekleştirebilecek kadar zamanınız yoktur. ne olduğunu anlayamadan dengeniz bozulmaya başlar, ve tabi ki ilişkinin dengesi de sizinkiyle beraber.
ellerinin arasından kayıp gideni tutmaya çalıştıkça daha da kötüye gider her şey. önce bir süre görüşmeme kararı alırsınız, kendinle başbaşa geçen 1 haftadan sonra 2 tarafın da aklına yerleşen tek düşünce şartlardır.
maalesef yanlış yer , yanlış zaman.
peki ne yapmalı?
çekilmeli. insan gibi, adam gibi, severken de çekilmeyi bilmeli.
çekilirsin, ağlaya ağlaya ayrılırsınız...
severek ayrılmak, hayata lanet etme sebeplerinden bir tanesidir.
güne adıyla başlamak , adınla başlandığını bilmek
deli gibi özlemek , özlendiğini bilmek
gelmeyeceğini bilerek beklemek
beklendiğini bilmek ama gidememek...
ve en unutulmazından bir yaşanmamışlık...
ayrılmanın en boktan halidir. nefret ederek ayrılsanız zamanla unutursunuz, beyin her zaman adapte olur yaşanmış boktan şeylerin unutulmasına. yaşadığınız şeyler güzel şeylerse unutmak için mücadele etmeniz gerekir, unutamazsınız zaten sadece hatırladığınızda gözleriniz dolmaz, ufak bir gülümseme olur suratınızda. sevinirsiniz kısa bir zamanda paylaşmış olduklarınıza, belki ayrılık var sonunda bilirsiniz ama değer acı çekmeye. bile bile seversiniz, bağlanırsınız ve sonunda öyle bir noktaya gelirsiniz ki bir adım öteye gitseniz geri dönememekten korkarsınız. severek ayrılırsınız çığrından çıkmadan...
en zor şeylerden biridir.zaten severek ayrılıyosan nedenide baya önemlidir.aklı hep sevdiği kişide kaldığından gelcekteki ilişkileride pek iyi gitmez.acı çekmenin diğer bir adıdır.
bir nevi acı çekmenin başka bir yoludur. kişinin zorunlu olarak yaptığı yada sevdiği halde yine de bunu göze aldığı eylemdir. ama genelde severek ayrılan kişilerde sevgiliye dönüş olayıda gerçekleşebilmektedir.
Koskocaman bir yalandır. Seven insanlar ne yapar ne eder ayrılmazlar. Olmadı kaçarlar. Kesin birinden birinin sevgisi azalmış, bitmeye yüz tutmuştur. Bahaneler ortaya çıkarmaya başlar, yapamadık, severek ayrıldık ayağına yatmaya çalışırlar. Ha bir de ayrıldıktan sonra pişman olan salaklar var ki, onlara pek lafım yok. Onların jetonu paraşütle inmiştir. Son pişmanlık fayda etmemelidir ki akılları başlarına gelsin.
zorunlu vedaların hazırladığı bir sondur. gitmek zorunda kalırsın bazen, kendine güzel bir dünya kurabilmek adına hayatın seni kilometrelerce uzağa götürmesine izin verirsin. hayatın iki kişiye birden gülmek istemediği zaman sizi bulmuştur onca çift içinden piyango misali. zamanıdır ayrılığın. gözyaşlarıyla besler büyütürsün içinde aşkını. bitti desen de gönül devam eder fazla mesaili temposuna. ayrılmak sadece sözde olmuştur, özde ise yine dolu dizgin devam eder sevginiz. işte budur severek ayrılmak.
istenmeyen ayrılıktır. aşkın ateşine acı ve gözyaşı eklenir, ateş harlanır sevenleri yakar kavurur.
yastıklarını ıslatır gözyaşları ve rüyalarında birbirlerine söz verirler kavuşacağız diye...
anılar, hayaller ve rüyalar olmadan çekilemez hayat artık. her an yük olmaya başlar aşığa...
ama yaşar, sevdiği için... ya da ölür, eğer sevdiğine kavuşacaksa...
gerçekten olduğuna yaşanmadıkça inanılması pek olağan olmayan durumdur..ama bir kez yaşayınca ömür boyu bileceğini de garantidir..
herhangi bir üçünü tekil olarak belirivermesiyle heyecanlar,düşler,sevimli anlar eklenir de eklenir..yavaş yavaş sıkılırsınız ama vazgeçemezsini sonra tartışmalar büyüdükçe içinizden opmayan nefretler birikir..yok dersiniz olmuyor..acı çekerek de olsa bir inattır ayrılır gidersiniz..sonra zaten dayanamayacağınızı bildiğinden o da sabreder 5 gün * ardından bir gün ne tesadüfse karşılaşır ya da bir şekilde konuşursunuz hiç ayrılmamış gibi sonra muhabbet ilk güne döner..ama kalp kırıkları daha sonraki üçüncü tartışmayı bulmadan canınızı yapıp kalbinizi boşlaştırmaya başlar..içinizden bir ses "asla" dese de engel olunamaz ve kızgın bir anda kötü sözlerle bitiverir..ardından bu kötü sözler telafi edilip * buruk tebessüm haliyle "hayatımın bir ayrı dönüm noktası" olarak anar geçersin..ama görmeye gelmez sakın sakın..sonra içiniz ağladıkça ağlar..*
ama bu genellikle uzun ilişkilerde alışkanlıkla sevginin nefretle yoğurulmuş halinin bir sonucudur..
o buruk tebessümünüzü takıp boşvermeniz de önerilecek tek şeydir..yoksa ne köy olur ne de kasaba.. **
