sevdiğiniz birinin bu hayattan ebediyen gitmesi durumudur.
ölüm acısını bir kere yaşayan bir insan için diğer acıların hiçbir önemi kalmaz. diğer acıları da yaşar ancak eskisi kadar önemsememeyi öğrenir.
ölüm babanızı aldıysa sizden bir daha asla küçük bir çocuk gibi davranamazsınız mesela, bir günde büyütür insanı babanın gidişi. bir gün önce en büyük derdiniz olan şey bir anda gözünüzde nokta kadar kalır.
bir kere yaşadıysanız ölüm acısını, ikincisini yaşamaktan daha çok korkarsınız. çünkü ölüm acısı kimseyi öldürmez, öldürmeyeceğini bilerek ikincisini yaşamaktan deli gibi korkarsınız. ölecek gibi olursunuz ama öldürmez, eskisi gibi de bırakmaz sizi.
ölüm acısının tarifi yoktur, "ona bir şey olursa ben ölürüm" dediğiniz herkesi elinizden alır da yine de öldürmez sizi. o acıyla yaşamaya öyle bir alışırsınız ki, güldüğünüz zaman kendinizi suçlu hissederken yine de gülmeden duramazsınız.
ölüm dünyanın en net ve tek gerçeğiyken hayat telaşına öyle bir kaptırırsınız ki kendinizi, yaşadığınız ölüm acısını bile unutur yine de yaşamaya devam edersiniz.
21 yaşımdaydım gittiğinde, neredeyse 10 yıl geçmiş üzerinden...
sezen aksu'dan "beni unutma" şarkısının sözlerini yazıp verdi elime. şimdi neredeyse çoluk çocuğa karışacağım, hala şarkıyı duyduğumda otobüsün arkasından bakışım gelir aklıma.
adımlarını izlemek zor olsa da gittiği yerde yanınızda olduğundan daha fazla mutlu olacağı ihtimali ince bir tebessüm ettirir. ihtimalleri yok ederken her adımda tatminsiz bir bedenle ardından kendi dışında bakmayı öğrenirsin. bir daha olmayacaktır hayat bir daha onu çıkarmayacaktır karşına bilirsin ama ya diye hayal kurarsın. yani bu hissi bilirim kötüdür uzak durmak gerekir, terk ederken de durum aslında sevdiklerine karşı farklı değildir.
Uzun süredir sabretmiş ve her şeyi içine atıp biriktirmiş kişidir.
Uzun süredir kendiyle savaşmış, ilişkisi için mücadele etmiştir.
Sevgilisinin yaptığı tüm hataları görmezden gelmiş, her şeyi içinde biriktirmiştir.
her seferinde o birikime eklenen üzüntülerle birlikte içinden yavaşça toplamıştır yüreğinin bavullarını.
çünkü öyle bit an'a gelmiştir ki; karşındakine ne söylese değişmeyeceğini anlamıştır.
her seferinde gitmekten vazgeçmiş bu yüzden uzun zaman boyunca durmuştur, 'belki anlar kendi kendine ve düzelir' umuduyla durmuştur.
bekledikçe umudu tükenmiştir..
soğumuştur gün be gün..
Gittikçe yabancılaşmıştır karşındakine.
Ama gitmeye karar vermişse bunun tek sebebi o ilişkinin bir geleceği, bir yarını olmadığını düşünmesidir.
Kalbi ve beyni bu konuda hemfikir olduğunda gider.
içi yansa da gider- bir daha dönmemek üzere arkasına bakmadan gider.
işte o zaman o terk edilen aydınlanır, ve suçunu anlar.
pişmanlıklar sarar dört bi yanını.
çınlar kulaklarında müslüm babanın son pişmanlık neye yara şarkısı..
Ve Ne yapsa da geri döndüremez gideni.
Kuzeninin gitmesidir, intihar etmeden önce son kez seni arar ve sen onun 2 saat sonra kafasına sıkacağını bilmeden telefonu kaparsın.
Size son kez seni seviyorum lan der, veda eder salak gibi anlamazsınız.
Biraz uyuşturucu ve tek kurşunla kendini öldürdüğü günün sabahında annesinden gelen bir telefonla hayatınız sikilir.
Kendini neden öldürdüğünden çok nasıl öldürdüğünü merak edersiniz,
Mutlu muydu, ağlıyor muydu, korkmuş mu, huzurlu mu?
Hayatımın ağzına sıçıldı toplayamadım.
Bundan tam 8 ay once. Esenler otogarda yasanilan hadise. BeLki gitmez gelir beni o halde gormesin diye aglarken etrafi kollamak gibi bir sey. Sonrada ne o dondu ne de ben.
