efendim insanlar asklarini ititraf ettikleri vakit en savunmasiz haldedir. butun ordularini karsi safa etmis bir general gibidirler. ve bu itirafin sonucunda ufak bir yuzde ile kazanma sansi vardir. bir nevi kumar oynarlar. bence en guzel ask ititraf edilmeyen ve soylenmeyen asktir. cunku eninde sonunda kuru kuru ha sigara icermisin ha seni seviyorum der insan .binaeylehen bazi durumlar vardir sozcuklerle anlamdirilmaz ve ne kadar sozcuklerle anlamdirilmasalar o kadar iyidir. maksat gonuller bir olsun ve sessiz bir antlasma yapilsin. eninde sonunda championship menajerlik oynamiyoruz ki bu hayat yolunda.
sevdiğin kişi eğer sana yasaksa söyleyemezsem, kendi kendini yer bitirirsin.her zaman "söylesem ne kaybedebilirim?" sorusu aklında canlanır ama cesaret edemezsin.ne kaybediceğini de asla anlayamazsın.bu duyguyu yaşıyan insanlar inşallah çabuk kurtulurlar.
sevdiğini söyleyememek, çok acı veren bir şeydir. defalarca söylemişsinizdir, o da size söylemiştir. artık o kelimeler ağzınızdan refleks olarak çıkar, seni seviyorum dersiniz, o ukalaca "onu biliyorum yeni haber var mı?" der. gülersiniz, günler hep böyle geçer, şakalar, espriler sürekli seni seviyorum demeler... bir gün yine seni seviyorum dersiniz, o size karşılık vermez, aşkım dersiniz, yüzünüze bile bakmaz, seni özlüyoeum dersiniz, sizi kaale almaz.ne oldu sana? neden böyle davranıyorsun? diye içinizden geçire geçire her gün ona gidip seni seviyorum dersiniz, o ise her gün aynı soğuk ifade ile karşılık vermez. bir gün yine karşısına geçersiniz, ağzınızı açarsınız, ama o kelimeler çıkmaz, bir türlü seni seviyorum diyemezseniz, nedeni onu sevmemeniz değildir, onun cevap vermemesidir, bu sefer günler onun karşısında buğulu gözlerle, sessiz sessiz durmakla geçer, bir zaman sonra ona hak vermeye başlarsınız, herşeyi kabullenirsiniz, ne de olsa o mezarında rahat bir şekilde uyumaktadır, hayatı kendine zindan eden sensindir, o zaten cevap veremez, cevap bekleyen ise artık soru bile soramaz, sadece bakar...
daha çok küçük yaşlara, yani tertemiz zamanlara tekabül eder bu kabiliyetsizlik. sevdiğini söyleyemediğin insan senden önce davransa bile, ben de seni seviyorum diyemezsin bile bazen.. oysa bir gün tüm yaşanmışlıkların ağır geldiğinde, keşke söylenmeseydi denir bazı şeyler için.. bazen güzeldir yani aslında, söyleyememek..
söyledikten sonra alınan cevaba bağlı olarak ya gökte ya da yerde en dipte hissetiren ama dibe vurunca da çıkışında daha güçlü yapan olay. güçlendiren, gard aldıran durum.
gafletlerin en büyüklerindendir
savaşmadan kaybetmektir
kaybetmeden kabullenmek
yola çıkmadan geri dönmek
koskoca ovalara ulaşmak için küçük tepeleri geçememektir
aptallıktır, kayıptır
ömür boyu duyulacak pişmanlıktır.
kalbiniz uzun zamandır hiç bu kadar hızlı atmamıştır. yüzünüzdeki tebessüm sizi olduğunuzdan daha da güzel kılmış ve gözlerinizdeki ışıltı dünyayı daha pırıltılı görmenizi sağlamıştır. bunun tek nedeni size adeta ilaç gibi gelen, kendinizi iyi hissetmenize neden olan ve en sonunda sevdiğinize kanaat getirdiğiniz kimsedir. bu noktada o insana onu sevdiğinizi söylemek istersiniz fakat yaşamınız, alışkanlıklarınız hatta yaşadığınız şehir farklıdır ve onu kaybetmekten korkarsınız. bütün duygularınızı bir kenara bırakıp onları görmezlikten gelirsiniz.
sevdiğini söyleyememek hayatının ertelenmesi demek. hayatın ertelenmesi ise kısacık ömre acınası bi hava katmak demektir.
söylesen bi dert söylemesen bi dert. (bkz: to be or not to be)
Reddedilmekten korkmak, belki de tam aksine korkmamaktır. Alınacak bir "ben de" cevabının getireceği yükü taşıyamama endişesidir. kim bilir? Belki de uzaktan sevmenin tadını almaktır.
yanlış bir davranıştır. sevmek ayıp değildir ki. reddedilme korkusu falan bahane edilmemelidir, çünkü sevdiğinle illa ilişkin olacak diye bir şart yoktur. içe ata ata patlamaktansa, hisleri söylemek en iyisidir.
