dönemimiz insanının sıkça karşı karşıya kaldığı ve acı bir şekilde yüzleşmek zorunda olduğu ruh halidir. çünkü sessizlik sanki artık hiçbir yerdedir ya da ulaşılması güçtür. sokağa çıkmak zulümdür böyle anlarda insana, evde ise buzdolabının sesi, duş alan herhangi birinin su sesi, kardeşin ağlaması, ablanın cıyaklaması derken liste uzayıp gider. tek çare yalvarmaktır ama karşılık bulacak mıdır bu yalvarışlar? bilinmez.
trende arkadaki çocuğun koltuğu tekmeleyip, bas bas bağırdığı anlara mahsustur. bir de melankoli gecelerine. ama trendeki çocuğa yalvarmak yerine ağzına vuruyoruz.
