Nereden geldi bu kötü(!) huy bilmiyorum. ders çalışırken yan taraftaki odada bulunan televizyonun sesi rahatsızlık veriyordu, sonra bir dönem yurtta kaldım, yan tarafta masa tenisi bulunuyordu. pinpon topu sanki beynimde gidip geliyordu, daha sonra e-5 'in kenarındaki bir evde kaldım. yenerim sanıyordum ama o araç gürültüsünü daha fazla kaldıramadım. başka bir evde ise lavabodaki musluğun su damlatması beynimde balyoz etkisi yapıyordu. tamam kabul ediyorum takıntılarım vardı o dönem. aştığımı düşünüyordum. aradan zaman geçti. yine hassas bir dönemdeyim. şimdi evdekilerin yüksek çalan telefonları, bir de açmıyorlarsa işkence oluyor bana. daha sonra yanlarına anahtar almayıp zile basmaları. bu dönemde genelde odamda olmayı tercih ediyorum. ya kitap okuyorum ya da uyuduğum dönemde denk gelenler muazzam derecede sinirimi bozuyor. herkese müdahale de etmek istemiyorum. sessizliği, huzuru dinlemek istiyorum. birkaç kez söyledim rahatsız olduğumu. artık her şeye de ilaç kullanmak istemiyorum. çok mu zor başkasını rahatsız etmemek? Bu arada dışarıdan gelip de zile basan biri olduğunda rahatsız olmuyorum çünkü o dışarıdan biri. Ama evden biri ki defalarca soylememe rağmen yanına anahtar almamışsa evde de ben bulunduğum için genelde sinirlenmeme neden oluyor. daha sonra onlara karşı öfke duymama neden oluyor. on yıldan beri telefonum sessizde. yanıma da anahtar alıyorum başkalarını rahatsız etmemek için. biraz sessiz ve huzurlu bir dünya diliyorum.
