günün ilk ışıklarıyla okula ya da işe gitmekte olan servislere konuşlanmış, biraz daha uyumak yerine sürekli bik bik konuşan tiplerdir. sanki bütün gece uyumayıp yarın serviste ne konuşsak diye metinler hazırlayan, geçici bir süre susup tekrar başlayan sesi kısılsın diye dua ettiğimiz tipler.
ailesiyle bir paylaşımı olmadığı için, konuşmamanın verdiği içindeki birikimi arkadaşlarıyla atmaya çalışan tiplerdir. bunlar sosyal insan olarak görülür lakin, diğer aile biriyleri ile arasındaki uzak ilişki ile tam olarak sosyalleşemezler.
sosyalleşmek öncelikleri arda itmekse, kimse sosyal olmasın daha iyi.
midelerinin boş olması sebebiyle ağızları leş gibi kokuyordur. bu enerjiyi sabah sabah nereden buldukları da anlaşılamayan bir durumdur. koy başını cama uyu ya da tak kulağına kulaklıklarını hiç biri olmadı aç gazeteni oku. yaşam alanımızı neden kısıtlıyorsun ki?
