adamın ya kendisi çalışıp çabalamış servet edinmiştir ya da aileden kalmıştır. bir süre için iyi bir şanstır ya da başarıdır.
lakin daha sonra bu servet bir yük haline gelir. harcayamazsın arkadaş, hakkaten işin zordur.
neden zordur. bi kere o serveti korumak bütün zamanını alır. kaybedip itibarın düşmesin diye gecen gündüzü onunla geçer, yatağına bile seninle girer.
hadi diyeceksin ki mis gibi harcarım. nasıl harcarsın en süper arabayı alırsın ama artık o kadar alışmışındır ki ilk aldığın hurda arabadan daha fazla zevk vermez.
hatuna, matuna düşsen önce baban, deden bozuk atar, sonra sırayla diğerleri.
dünyayı gezsen gene evine koşup eşortmanlarını giyip dinlenmek istersin, ev yemeği falan çünkü otel odaları soğuktur, yapmacıktır.
e şimdi sen bu kadar stresi neden yüklendin. hatta ömrünün en güzel yıllarını harcadın gittin.
servetinle gençliğini geri alamazsın. zarar etmişin yani.
açıkçası ve dobracası, servet edinmek için gençliğini heba etmek boş bir iştir.
bu cabayı hakkaten değerli kılacak tek amaç insanlara faydalı olup, ekmek sağlama amacı ve mutluluğudur ama hakkaten bu amaçta isen, yoksa o söylemi servet edinme amacını örtmekte kullanıyorsan, gene o lüks arabadan zevk almama girdabına düşersin. kendini kandırma yani. insanlara faydalı olmak seni mutlu edecekse çalış didin servet yap, yoksa bak hakkaten boş bir cabaya girmişindir.
neden yazdım bu çabaya girip diğer konuları ihmal eden varsa ayıktırayaım diye, tabi.
