bugün japonya türkiye maçını izlemek için tv başına geçtim. devre arasında bi zapliyim dedim karşıma bir magazin programında bu haber çıktı. geçende de twitterda haberlere bakarken malum ses kaydını görüp dinlemiştim. konuya inceden hakimim. fakat bebeğinin düştüğünü tv den öğrendim.
o an çok garip bişey oldu. aaaağğğ. dedim. üzüldüm. beynim duygu kaçırdı. istemeden oldu. ciddi ciddi serengil seren e üzüldüm. tanımam etmem.
sanırım baba olacak yaşlara geliyorum empati duygularım gelişiyor. bu arada çok ağır bi informasyon bombardımanı altında yaşıyoruz. bu kadar gereksiz şey tercihimiz olmadığı halde gözümüzze gözümüze sokuluyor. buna da bi çare bulmak lazm.
Bebek yapıcam da bebek yapıcam inadı insanı delirtebilir. Hepimizin bazı şeyler eğer olmuyorsa 'pes' diyebilmeyi bilmemiz lazım. Yoksa bu bizi inanın hasta eder.
