mağazalarda, cafelerde ve bu gibi yerlerde çalan serdar ortaç şarkıları beni bitirdi. part time çalıştığım mağazada bütün gün çalan, başımı ağrıtan ama bir yandan da iyi ki part çalışıyorum yoksa bütün hafta beynimi yerdim dedirtiyor bana. nelere şükreder hale geldim tövbeler olsun allahım.
bugün bu adamın şarkısından biri çalarken dalmışım. çok param olduğunu düşünüyorum. kendimce dedim: serdar ortaç'a parası neyse versek de şarkı söylemese. tabi çok paralı düşünüyorum. işte anca düşünüyorum. konu gene fakirliğe geldi demi. evet. aldı beni bir hüzün.
