hapishanedeki şartları sözde iyi değilmiş diye mırınkırın eden bebek katilinin lafını laf sayıp sokağa dökülen bir kaç kendini bilmez çapulcu yüzünden hayatını kaybeden kızcağızdır. hayatını haybeye kaybettiği yetmiyormuş gibi katilleri 'taş atan çocuklar' yasası sayesinde! sıyıracaklar. adalet mi şimdi bu? sokakta terör estiren bu itlerin çocuk olmadığını, attıkları şeyin ise taş değil molotof kokteyli olduğunu gören olmayacak mı?
Canım benim, çektiği acıları düşünmeye bile dayanamıyorum. Özgürlük, masum insanların canını yakarak alınmaz, ki yeterince özgürler. onların şuan yaptıklarının nedeni geçmişin intikamıdır, abd köpekliğidir. Bunun gibi nice insanları öldüren, sakat bırakan, hayatını karatanlara bir de hak tanıyorlar, hükümet aynı masaya oturuyor bunlarlar ne garip.
Henüz 16 yaşındaydı...
Tam bir ay önce otobüse binmişti. Akşam saatiydi, hava kararmıştı. Eve gidecek, yemeğini yiyecek, dersine çalışacaktı.
Henüz dünyadan haberi yoktu. Otobüse binmenin onun ölümü olacağını da bilmiyordu elbet.
Küçükçekmece'de otobüsü durduruldu.
Molotoflandı ve yakıldı.
Serap gençti... Hatta çocuktu daha...
Ne olduğunu bile anlamadan yanmaya başladı.
Ve bir ay sonra, dün öldü.
Onu öldürenler de genç insanlardı, hatta çocuktular.
Dağdan teröristler iniyordu, davul zurna çalınıyordu.
Başbakan teröristlere aftan bahsediyordu.
Asker öldüren bile affedilirken molotof atmanın ne cezası olabilirdi ki bu ülkede?
Hem onlara "gariban Kürt çocukları" deniliyordu.
Onlar istediği kadar karakol taşlar, polise saldırırdı ve hep de masum olurlardı.
Çünkü devir, teröristlere "barış elçisi" muamelesi yapıldığı bir devirdi.
Devir, Tayyip Erdoğan'ın başbakanlığı devriydi.
Devir, komutanların hapse tıkıldığı bir devirdi.
Devir, Apo'ya tenis salonu tahsis edildiği bir devirdi.
Onlar da devre uydu ve otobüsü molotofladı.
Ve Serap'ı oracıkta yaktılar.
Çünkü bu ülkede idam insanlık suçuydu. idam isteyene cani denilirdi.
Ama isteyen istediği gibi -yakarak bile- insan öldürebilirdi. idam suçtu ama insan yakmak barış eylemiydi.
Bu ülkede adam öldürene "barış elçisi" denilirdi.
N'apsındı o çocuklar da bunu biliyordu.
O nedenle, rahatça, korkmadan, korunacaklarını bilerek, onları kurtaracak hukukçu ordusu, aydın korosu olacağını bilerek, rahatça yaktılar Serap'ı...
Serap yandı...
Hastanede bir ay yattı, tıp çaresiz kaldı.
Tıp ancak hastaları diriltebilirdi zaten. Ya vicdanları?
Bir ay boyunca Serap'ın yanan derisini yüreklerinde hissetmeyen sözde barışçı aydınların vicdanını ne diriltebilirdi?
Bir ay boyunca teröristler için yazılar döşenen o barış sever aydınların aklına bile gelmedi Serap...
Ne Sezen Aksu bir şeyler mırıldandı onun için ne de diğer hümanist sanatçılar.
Ve dün ölmeseydi haber de yapmayacaktı gazeteler...
Çünkü Serap bir Türk'tü... O teröre bulaşmamıştı...
O suç işlememişti... O masumdu...
.
Halbuki bu ülkede sadece teröristler, suçlular, katiller içindi hümanizm.
insanlık, Serap gibilere, masum sivillere kapalıydı bu ülkede.
insanlık, Küçükçekmece otobüsünde henüz son durağa gelmeden çoktan ölmüştü bu ülkede.
Serap'ın ağlayanı da olmayacak.
Serap'ın annesi ağlayacak ama onun ağlamasını kimse dinlemeyecek. Çünkü bu ülkede bu ülkeye hayırlı insan yetiştiren anneler için ağlamak normaldi.
Çünkü onlar terörist değil vatan evladı yetiştirmişti.
Çünkü onlar katil yetiştirmemişti.
Ve Serap'ın katilinin peşine düşmeyecek bu ülkede hukuk... Dalga dalga operasyonlar yapılmayacak...
Çünkü Serap'ın katilleri PKK'lı.
Çünkü bu ülkede hukuk da tıpkı vicdanlar gibi...
Teröriste davul zurna karşılama, askere operasyon...
Analar ağlamasın mı şimdi...
Ölen gencecik masum yavrusuna ağlamasın mı analar?..
katillerini, götlerine molotof sokup öldürsem, soktuğumun memleketinde beni idam etmek için idam cezası geri getirilmezse adam değilim. ama bu orospu evlatları molotof atıp gencecik masum bir kızı öldürünce " oldu işte.. ölenle ölünmez.. açılıma zarar gelmesin bıkbıkbık.. " ananızı dağ ayıları siksin!
serap eser i pkk öldürdü, uğur kaymaz ı ise başkaları öldürdü. o başkalarının kim olduğunu herkes bilir. uğur kaymaz ve serap eser i öldürenler birbirleriyle savaşsalar bile ikisi de serap gibi, uğur gibi masumları katlediyorlar. malesef serap ı, uğur u katleden caniler birileri tarafından kahraman ilan ediliyor. uğur un katledilmesini lanetleyince bölücü, serap ın katledilmesini lanetleyince faşist oluyorsun. halbuki ikisinin türk veya kürt olmak dışında ne farkı vardı? aynı kaderi paylaşmadılar mı? ikisi de daha 18 ine varmadan ölmediler mi? serap ı da uğur u da öldürenler kesinlikle insanlıktan nasibini almamış kişiler. eğer insanlığa dair zerre kadar birşey bilselerdi şu an ne serap ölmüş olurdu, ne de uğur.
unutulmaması gereken. . . hatta ve hatta kubilay asteğmen gibi madımak otelinde can veren aydınlar gibi serap eser de anılmalı. demokrasi diye anıran kürtlerin aslında ne menem olduklarını anlatan bir katliamın kurbanıdır çünkü serap eser.
