her bir sabah sensiz uyandığım sabahtır. sensiz uyanmak bir sabaha, sabahı sabah olarak görememeye benzer. sabah gecedir hala... gece gibi karanlık ve kasvetli. sensiz uyanmak bir sabaha, bir tablodaki silik manzaradır. denize, maviye ve göğe susamış bir silikliğin ardında kalan sensizliktir.
sensizliğe sensizlikle yeniden uyanmaktır sabahın ilk saatlerinde. belki de sensizlikle uyuyamadan uyanmak gibi birşeydir...bir sabah gelecek ve seninle uyanacağım. adı sensizlik bile olsa...
aslinda onunla uyanmak her sabaha, sadece bedeni eksik, ruhu eksik, ama anilar hep var. sensiz uyanmak bir sabaha uyandigimda seni dusunmedigim sonrasinda hic birseyin seni hatirlatmadigi sabah uyanmak.
