en son dün tatlı bir hanımefendiden dinlediğim, nefis terbiyesi söz konusu olduğunda sıkça anlatılan bir hadistir.
kısaca; rabbimiz nefsi ateşe atar ve bir süre yakar. daha sonra çıkarıp sen kimsin ben kimim diye sorar.
- ''sen sensin, ben de benim'' * diye cevap verir nefs.
daha sonra çok soğuk bir yere kapatır ve çıkırıp aynı soruyu sorar. nefs yine aynı cevabı verir.
rabbimiz bu defa nefsi aç bırakır ve tekrar aynı soruyu sorar.
''sen kimsin, ben kimim?''
nefis bu defa '' sen alemlerin yaratıcısı, rabbimsin, bense senin aciz bir kulunum!'' der.
küçük bir itiraf; yalnızca çok aç olduğum zamanlarda benim ve etrafımdakilerin akıbetiyle ilgili derin düşüncelere dalıyorum. açlık empati kurmamaı sağlıyor.
he ayrıca 8.nesil yazarlarımızdan. sempatik birine benziyor. hoşgelmiş.
