mezun olmama rağmen sürekli saçma sapan işlerde kendimi bulmam. lise mezunlarıyla aynı işlerde bir üniversite mezunu olarak asgari ücretle çalışmak zorunda kalmam. tüm bunları sorgulamak...
Sabahın 8 inde kalkmak zorunda olmam. Gece 3 te uyandım şu an çok pis uykum var ama uyursam sikseler uyanmam biliyorum kendimi. Alarmmış, aramalarmış tek bir tuşla sesize alır, uyumaya devam ederim.
Kendim. Uyutmuyorum kendimi. Dur diyorum şunu yapalım, dur diyorum bunu yapalım, dur be kardeşim ne uyuması şimdi diyorum. Sonra baska başka şeyler buluyorum.
Çoğunu da yapmıyorum ama işte uyumamış oluyorum.
Uyumamam gerek sözlük. En azından uyku zihnimi yenene kadar. Sizana kadar.
Eğer böyle olmadan uyumaya çalışırsam kendimi çok mühim bir kavgada buluyorum zihnimle. Uyku sabaha kadar yaklaşmaya cesaret edemiyor.
hesabıma giremedim yeniden hesap actm sırf canımın sıkıntısı gitsin suralarda kafa dagıtayım diye aslında uykum var cok var da iste ne blm sıkıldım artık.
genelde geç yatarım. çoğu zaman gündüzleri kendime vakit ayıramıyorum. gecenin sessizliği iyi geliyor. tüm telaşlardan arınmak, dinlenmek, okumak, düşünmek için gece daha uygun. bir çeşit ihtiyaç bu. uyumaktan daha kıymetli bir ihtiyaç.
