her şeyimizde çıkar var; ikili ilişkilerimiz, dostluklarımız, arkadaşlıklarımız hepsi çıkar üzerine kurulmuş.
en azından severken hiçbir karşılık beklemeden ve sadece kalbimizden sevmeyelim mi?
evet bazen acı veriyor o da sevsin deyip karşılık bekliyorsun ama senin onu sevmen, onun seni sevmesine neden bağlı olsun ki?
karşılıksız seversen çok acı çekersin ama bir gün hak edecek olan biri oldu mu, o çektiğin acılar o mutluluğun, huzurun yanında hiç kalır.
sevmek suç değil, onun seni sevmemesi de.
yalan söylüyordur bu insan. oysa her insanda olduğu kadar, onda da bencillik vardır. birini severken bile bunu önce kendin için yaparsın ve yaptığın şeyin karşılığında daima bir şeyler beklersin. beklentilerin gerçekleşmeyince, kırılırsın. kırıldıkça daha çok kırarsın. beklentisiz varlıklar olsaydık, hiç üzülmez, ağlamaz, öfkelenmez, düşünmez ve sevinmezdik. bunu söyleyen kişi, karşısındaki insanı etkilemenin yollarını arıyor demektir efendim. bulmuştur da. üstelik rolünü çok da güzel oynar. fakat sonra gerçek yüzü ve bastırdığı duyguları ortaya çıkınca, vay halinize demektir.
geçici bir heves gibidir onun ki. belli bir süre gözleri bürünmüştür. ama hemen hemen hiç birşey ebedi olmadığı gibi onunkide (hisleri) ebedi değildir. yani eğer seviyorsanız onun bu cümlesi hoşunuza tabii ki gidecektir. ama bel bağlamamak lazım, az ileriyi düşünmek, kestirmek lazım.
aşkın geçici büyüsü etkisine girmiş kişi söylemdir. hayatı toz pembe gördüğü günlerde sarf eder genelde bu sözü biraz zaman geçince de başka başka şeylerin beklentisine girer. artık aşkı karşılıksız değildir yani.
