. nokta ile başlamanın yenilmişliği bir yana, arasına virgül konulan cümleler kadar bile bağlantısı olmuyordu bazen insanın hayata. "umutlarını sıfırla" derdi birisi, umutlar serbest atış gibidir, her yükselişi bir düşüş izler diye de eklemeliydi. eklemedi. ne fark ederdi ki. zamanlama doğru olmasa da her durumda bir son vardı, bazen gördüğümüz bazen görmezden geldiğimiz.
yalanlara inanmayı istemeyi bırakıp bir söz savrulurdu zamana sonra;
seni düşlerimden azad ediyorum, artık özgürsün.
