bu örgütler, kişisel düşüncenin dışında, çizgiyi korumayı önceleyen yapılar haline geldi. özgürlük düşüncesi geri çekilince, geriye kalan şey ideolojik iman oldu ve bildiğiniz üzere iman eden sorgulamaz. düşünce durağanlaşır. fikirler, merakla değil de sloganla taşınır hale gelir ve bu sloganlar artık bir hakikat önerisi olmaktan çıkar, aidiyet simgesine dönüşür usul usul ve kemikleşir.
birey bu yapılar içinde kendi sesini aradığında ise ya hain olur, ya sapma ya da bozguncu. o yüzden, cemaatçi yapılar, ister dini, ister seküler, ister sol, ister sağ olsun, düşünsel olarak steril mekânlar değildir. evvelâ bunu kabul etmemiz gerekiyor. çünkü orada kendi iç disiplinlerini korumak adına, içsel çoğulluğu bastırırlar. bu yüzden özgür düşünce, bu yapılardan hep taşarak, sızarak ya da kaçak yollarla dolaşır. oysa özgürlük, yalnızca politik bir hak değil ki, aynı zamanda varoluşsal bir değerdir ve düşünce, bu değerin en canlı ifadesidir. bir bireyin sağduyuyla düşünmesi, karşıt fikirleri bir arada taşıyabilmesi, kendisiyle çelişebilmesi bile onun zihinsel sağlığının göstergesidir psikanalize göre.
bugün özlediğimiz şey, ideolojik körlüklerden azade, eleştiriyi şahsi saldırı olarak görmeyen, sözü duymaya açık insanlardır. politik yapıların, toplumsal hareketlerin ya da teorilerin yeniden bir özgürlük zemininde düşünülmesi gerekiyor. bu bağlamda, sosyalizmi dahi yeniden okumalıyız. marx'ın "tüm ilişkilerin sorgulandığı" bir toplumu tahayyül ettiğini hatırlamalıyız. sosyalizmin geleceği, özgürlük fikrine geri dönmekle mümkündür. yoksa her kamp, her cephe, her örgüt, kendi dilsizlerini yaratmaya devam edecektir.
Grev hakkı olmayan memur sendikalarını filan geçin.
işçi sendikalarının en sarıları bile üyelerinin sendikasız işçilerin kazandığından en az iki kat yüksek maaş almalarını sağlıyor.
Sorun şu ki türkiye'deki işçilerin sadece %7'si sendikalı. Akp'nin ayarladığı kanunlar sayesinde işyerine sendika sokmamak için türlü metotlar var. itina ile kullanılırlar...
sendikalı işçi, emekçi kardeşlerimiz işten çıkarılırken nedense ortada pek görülmezler. çoğu işçiden çok patronla görüşür bir nevi işçiyi köleleştirme faaliyetleri içerisindedirler.
sendikasız çalışırken çoğu işçi daha rahat çalışır, daha az kazanır belki ama canını sıkan fazla sorunu olmaz, sendikalaşmadan sonra en ufak hatasında tutanakla korkutulur, baskı ve zulümle işinden edilir.
Özellikle iş davalarında tazminatı belirleme kriterlerinden emsal ücret beyannamesini yapıyorlar ve genellikle işçi tarafinda olup tatminkar sonuçlar alınmasını sağlıyorlar. Bir hukukçu olarak belirtmek gerekirse sendikalar iş hukukunun olmazsa olmazıdır.
kotondaki gibi, nerden ne koparıyorum derdine düşerek, işçilerin beynini yıkayıp cep doldurmaya çalışıyorlar.
eski bir sendika mantığı yok, tamamen işçinin üzerinden kendilerini zengin etmeye çalışıyorlar.
kotondaki gibi, nerden ne koparıyorum derdine düşerek, işçilerin beynini yıkayıp cep doldurmaya çalışıyorlar.
eski bir sendika mantığı yok, tamamen işçinin üzerinden kendilerini zengin etmeye çalışıyorlar.
hiçbir şey yapmıyorlar. başkanlarının altına bmw çekiyorlar. boğazda ofis kiralıyorlar. yerli firmalara tebelleş olup ülke ekonomisine ve istihdama gerçek zararı veriyorlar. koton!a el atmışlar bile. bakalım bundan sonra sırada kim var. acilen bir ayar çekilmesi lazım.
1 mayısta yoldaşları ter dökerken onlar polisin belirlediği bitiş ve başlangıç yerine kadar yürür evlerine dağılırlar. Bu kimsenin ayıbı veya neye yaradığı sorunu değil. Bu hükümetin, sistemin sınıf farklarının sorunu gat seyk.
sendikacılık tabi ki herşeyde olduğu gibi nemalanmak için yapılır. en üstteki milletvekiliğine oynar, yoksa işçiyi memuru çok sevdiği için değil, kademeli olarak alttakilerde bedava yeyip içme gezme, hediyeler alma gibi nemalarla idare eder, en alttaki üyelerde devletten 3 ayda bir 15 tl fazladan para alır, bir de sendikalar yılda birkez onlara anahtarlık, kalem, silgi gibi şeyler vererek üyelerini tavlamaya devam eder.türkiyede sendikacılık budur işte, fazlasını bekleme.
üyelerinden parayı alıp, sendikada bir makama sahip olan kişileri kayırmak için var.
üyelerinin hiçbir sıkıntısını gideremeyen, sadece yönetimdeki kişiler için varlar.
ben daha bir hayrını görmedim ama delege ve üstü olanları ipten aldığını gördüm.
ama sorsanız, onlar bizim için var..
sendikalar vekilleri taklit eden sendikacılarla doludur. vekiller nasıl vekili oldukları milletten iyi ise, sendikacılarda vekilleri oldukları işçilerden iyidir.
