sözleri aşağıda olan tarkan şarkısı. bu hüzün, bu acı, şarkıyı ilk dinlediğimden beri içim kaç parça. bambaşka olmuş, dinlenesi.
meğer hiç tanımamışım
ne kendimi ne seni
görünenle yetinmişim
durup hiç dinlememişim
kalbimin nefesini
sevilmişim sevmişim
göz göre göre kaybetmişim
umutlanmışım, bulutlanmışım
yağdı yağacak kirpiklerimden
inanmamışım, inanmışım
kayıp gidiyorsun ellerimden
bir daha çalar mı bilmem
postacı kapımı? sanmam
biliyorum dönmezsin
sen çoktan gitmişsin
adını yüzüne bakarak söylemeyi ne de çok isterdim ya da yüzünü görmeyi. içimde hep "en güzel hayal" olarak kalacak kişiyi hatırlatan tarkan'ın en "yeri ayrı" şarkısı.
tam da gitmemesini isterken hayatıma giren şarkı. oysa 'sen zaten hiç gelmemişsin', yine de gidişin acı acı oturdu göğüs kafesime.
'meğer hiç tanımamışım ne kendimi ne seni, görünenle yetinmişim'. bu büyük bir yanılgı; birilerini tanıdığınızı sandığınız an, şoke eden gerçeklerle karşılaşma anı, kendinizi de hiç tanımadığınızı fark ettiğiniz andır. durup düşünme zamanınızın geldiğini yüzünüze vuran gerçekler.
kendi kendinize gelin güvey olup ona yüce anlamlar yüklediğinizi anladığınızda, aslında asla var olmamış birine bağladığınız umutlarınızın ipini salma vakti gelmiştir.
çünkü 'biliyorum dönmezsin'
ilk dinlediğimde vasat gelendi.
şimdi ise aşmış şarkı diyorum. tarkan gayet sıradan bi şarkıyı, o kadar muhteşem okuyor ki; işte bu da onun farkı oluyor.
adam içlenmiş okurken haliyle biz de içleniyoruz.
bu arada ozan çolakoğlu derim, başka da bi aranjör çıkmaz ağzımdan.
ilk dinlendiğinde bile ağlatabilen ender şarkılardan. yine tarkan. bu adam bambaşka. ama ne yalan söyliyim şarkının başındaki dıp tıps dıp tıslarda bi an santanamaria maria başlıyor gibi geldi.
