"Ya sen !" der çoktan gitmiş eski sevgili
Kendi bahanelerinde boğulup dururken
Elindeki ayna kırıklarının günahı ne ?
Halbuki Susturan benmiydim ?
Tüm galeyanlarını gecenin
yada benmiydim
Sırf gidebilsin diye baloya külkedisi
elinin tersiyle iten tüm beklentileri
Hangi aynayı kırarsan kır
Eline bulaşan kendi kanın olur
Ayna unutulur baki kalır simalar
Hep en sonuncudur aklında kalan
unutulur tüm gece görülen rüyalar
Bana attığın her taş
Kanatır kendi hatalarını
Kendi vicdanına ettiğin tehtidtir
Unutabilmek beni
Halbuki ben seni çoktan mahkum ettim
Kendimi sende yaşamaya terkettim
daha Bırakıp gitmeden önce seni
Ama bilki senide kendime aldım gittim
"Çünki ben seni istiyordum sende beni"
en saf, en temiz duygularla başlamayı istemek sevda yolculuğuna...
zor olacağını bilmek aslında. ama bu zorlukta kalitesiz! sadakatsiz! samimiyetsiz! sahte yaldızlarla bezenmiş karşı duyguların; en can acıtıcı şidette olacağını kestirememek...
böylesi dejenere olmuş duygu çöküntüsü sahibi olan biri ile çıkılacak yolculuğun ilk molada gerçek yüzünü gösterip sahte yaldızlarının dökülüp kendini belli etmesi...
kişinin canını daha fazla yakmamak adına; yola devam etmek değil vazgeçme seçimi...
