onur ünlü nün her izlememde iflahımı siken uzun metraj filmidir.
başlığı okuyanlara ayıp olmazsa filmin analizinden ziyade hissettiklerimi yazmak istiyorum.
hiç olmasaydık ya biz? ne olurdu o zaman? hiç bir sik olmazdı afedersiniz. gelmişiz bir şekilde yaşayıp gidiyoruz işte. ister ege'nin küçük bir kasabasında olalım ister dünyanın en cafcaflı şehirlerinden birinde olalım hep aynı. ister düz adam sami olalım istersek thor olalım. ister duvarların içinden geçelim istersek tek bir numaramız olmasın. insanlar aynı. düşünceler aynı, ön yargılar aynı, ikiyüzlülük aynı, sistem aynı. ''her şeyleri bilmekle hiç bir şeyi bilmemek aynı şey. odun gibi oluyo insan.'' insanın odunluğu aynı. bir şeylere cevap arayıp hiç bir cevap bulamamanın insanı getirdiği nokta aynı. her şey koskoca anlamsız bir şey gibi. adını koyamadığım bir şey. ee nabıcaz o zaman? oturup ölümü bekleyelim amına kodumun yerinde. yok olmaz. insanın fıtratına aykırı bu durum. bir şeyler yapıyoruz, devam etmeye çalışıyoruz, devam etmenin neden önemli olduğuna kendimizce anlamlar yükleyerek yapıyoruz bunu.
ya filmin sonundaki cemal gibi arafta kaldıysak da haberimiz yoksa?
onur ünlü'nün ne tür madde etkisi altında senaryosunu yazdığını anlamadığım film.
tamam, onur ünlü mistik metafor manyağı bir adam, bunu biliyoruz, ama filmin 3. dakikasında duvardan geçmek nedir cemal!?
film çok garip anektodlar barındırıyor. dev adam, elinde silah olmamasına rağmen parmaklarıyla ateş eden adam, koluyla objelere yön veren kadın, zamanı durduran başka bir kadın, yarı saydam bekçi, gökten yağan taş...
durağan bir film, kabul ediyorum. tiradları çok sağlam da diyemem. ama oyunculuklar muhteşem. belki ekibe mevcut zaafımdan, şimdi onu bilemiyorum.
--spoiler--
+Yok. ben uçağı daha çok seviyorum.
-Beni?
+Efendim?
-Beni sever misin?
+Bilmem. istersen severim.
--spoiler--
onur ünlü'nün yine aynı oyuncularla çektiği filmdir. yani nadir sarıbacak olsun, ahmet mümtaz taylan olsun, ali atay olsun, diğerleri olsun nerdeyse hepsi müthiş oyuncular ve onları bir filmde görmek güzel aslında. ancak bütün dizi ve filmlerde oyuncu kadrosu hep benzer olunca birbirine biraz da huzursuzluk verici oluyor.
---burdan sonrası biraz film hakkında olacak, izlemeyenler okumasa daha iyi olur.---
kurşunun kitaba isabet etmesi biraz klişe olmuş. eğer özel bir anlamı varsa ve ben yakalayamadıysam orda özel mesaj ile birisi iletirse hoş olur.
bunun dışında kurgusunu, olay örgüsünü, çekimleri beğendim. herkesin özel güçleri olduğu küçük bir kasaba ve bunun herkes tarafından normalmiş gibi görülmesi falan çok hoş bir tema olmuş. defne ve cemal öpüşürken taş yağması olayı da çok iyi. finali benim çok hoşuma gitti. filmlerin finaline takıntılı biriyimdir genelde. özellikle etkileyici bulduğum bir film sıradan olduğunu düşündüğüm bir finalle bittiğinde çok rahatsız oluyorum. bu filmin finalini etkileyici ve tamamlayıcı buldum genel gidişata göre.
şimdi film eleştirmeni falan da değiliz sonuçta bu yorumları da öyle çok büyük bir ciddiyetle yapıyormuşum gibi oldu. sadece düşündüklerimi aktarıyorum.
shakespeare'dan en sevdiğim dörtlük içinde geçen bir cümledir.
“yarayla alay eder yaralanmamış olan
bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
sen çok daha parlaksın çünkü
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi ”
bali kafası gibi filmdir. hoştur, güzeldir, farklıdır. izlenmelidir.
''yarayla alay eder, yaralanmamış olan
bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederden
sen çok daha parlaksın çünkü
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi.''
(bkz: 819148) no'lu entry i okuduktan sonra cemal'e isabet eden kurşunun önce kolyeye sonra kitaba deldikten sonra neden othello sayfasında takılı kaldığını anladığım filmdir. Netice itibariyle onur ünlü türk dizi ve sinemalarını bir değil birkaç gömlek fazladır.
izlerken farklı farklı düşüncelere sürükleyen bir onur ünlü filmi. bence istediğini kesinlikle başarmış bu filmde. her noktada farklı bir mesaj veriyor. ek olarak bana çok alegorik geldi film. karakterlerin birer süper kahraman oluşu yanılsama yaratmış, çok da mühim değil yani.
--spoiler--
"Bu hayatta herkesin bir derdi var Cemal. Benimki de bu. Ölemiyom be amına koyayım. Eyi bi şey sanıyon bunu demi? Herkesler öyle sanıyor ama gel bir de bana sor. En berbat tarafı ne biliyon mu? Hiç kimseden hiçbir şeyden korkun kalmıyor. Ar damarı çatlıyor adamın. Doğru ne yanlış ne her şey karışıyor kafanda. Bu amına koduklarımın 100 sene önce neye inandıklarını görsen çok gülersin. Ben biliyom mesela. 100 sene sonra neye inanacaklar onu da biliyo olcem. Ya her şeyleri biliyom ben Cemal. Hee her şeyleri bilmekle hiçbir şey bilmemek aynı şey. Odun gibi oluyon işte. Onun için çok fazla kurcalamicen meseleleri. Eninde sonunda ölcek olan birisinin bu dünyanın derdini çözmesine imkan yok."
--spoiler--
anadoluda yaşayan ve süper güçleri olan bir grup insanın hikayesini anlatmaktadır. öyle ki bir yerden sonra süper güçleri olsa da insanın yine insanca sorunlarla uğraştığını, insanca kötülükler yaptığını güzelce vurur yüzümüze.
ince noktalar vardır filmde. örneğin cemal'in evliyken defne ile öpüşmesi ve akabinde başlarına tam anlamıyla taş yağması. cemal'in defne'nin kollarını kestikten sonra birkaç defa zamanı durdurup devam ettirebilmesi ve son durdurduğunda bir daha devam ettirememesi ki bence bu defne'nin öldüğüne işaretti.
veyahut cemal'in son sahnede eşiyle tanışıp uçtuklarında aldığı hapların aynısını alması ama bu sefer uçamaması.
cemal'in eşine ne olduğunu dahi bilmediği bir şiiri o denli duygulu okuması, o sahnede cemal ve eşinin adeta silüetlere dönüşmüş olması oldukça güzel bir görüntüydü.
ayrıca beğenmeyenler olmuş ancak film boyunca çalan parça tek kelimeyle harikaydı. (bkz: mreyte ya mreyte)
olumsuz yönleri yok muydu? elbette vardı. mesela keşke şive olayı bu kadar abartılmasaydı, bir yerden sonra kulak tırmaladı.
çok güzel bir konuya, senaryoya; yukarıda bahsettiğimden çok daha fazla güzel noktalara ve de oyunculara sahip olmasına rağmen hikayede sürükleyicilik yoktu. yani öyle ki bazı yerlerde "hadi bitsin" artık dedirtmiştir.
ilk yarım saat, hatta 40 dakikasında içimin bayıldığı fakat beni yavaşça kendine bağlayan ve filmin sonlarına doğru az vakit kaldığını anlayınca bitmesin istediğim filmdir. harikadır, türkiye standartlarında çekilmiş en iyi filmlerdendir. şimdiye kadar neden izlemedim, çok pişmanım. en yakın zamanda tekrar izleyeceğim filmdir.
--spoiler--
cemal'in son sahnede uçamaması ve kız şevket'in bayan oyuncu tarafından canlandırılması beni onur ünlü'ye bir kez daha hayran bıraktı.
--spoiler--
bunca zamandır izlemeyerek haksızlık etmişim onur ünlü'ye. izlenmesi gereken filmdir vesselam. lakin baştan uyarıyorum bir şey anlamadım vesaire diyebilirsiniz. her film bir şey anlatmak için çekilmez. daha doğrusu öyle görünen filmlerin çoğu birilerine mutlaka bir şey anlatıyordur fakat siz o birilerinden değilsinizdir.
--spoiler--
cemal'in uçamaması beni benden aldı. bir de sayesinde mreyte ya mreyte ile tanıştık, eyvallah onur ünlü.
--spoiler--
“ yarayla alay eder yaralanmamış olan.
bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden.
sen çok daha parlaksın çünkü...
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki,
sen aydınlatırsın geceyi. ”
yarayla alay eder yaralanmamış olan
bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
sen çok daha parlaksın çünkü
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi.
--spoiler--
o değil de, filmin genelinde bulunup bende; genç çocuğun kendisini astığı ve cemal'in çocuğu halı silkeler gibi silkelediği sahnede can bulan bir ironi buhranı hasıl oldu ki daha da nasıl tarantino izlerim bilmiyorum. filmin yaş aralığını görünce yine abarttıklarını sanmıştım ama bu sefer haklımışlar sanki. piskanaliz herkes için olmamalı keza varlık felsefesi de. onur abiye de selam. bi de yeni fark ettim kendisi kör değil sanırım gözlük seviyor -mış. *
--spoiler--
