shakespeare'dan en sevdiğim dörtlük içinde geçen bir cümledir.
“yarayla alay eder yaralanmamış olan
bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
sen çok daha parlaksın çünkü
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi ”
onur ünlü'nün yine aynı oyuncularla çektiği filmdir. yani nadir sarıbacak olsun, ahmet mümtaz taylan olsun, ali atay olsun, diğerleri olsun nerdeyse hepsi müthiş oyuncular ve onları bir filmde görmek güzel aslında. ancak bütün dizi ve filmlerde oyuncu kadrosu hep benzer olunca birbirine biraz da huzursuzluk verici oluyor.
---burdan sonrası biraz film hakkında olacak, izlemeyenler okumasa daha iyi olur.---
kurşunun kitaba isabet etmesi biraz klişe olmuş. eğer özel bir anlamı varsa ve ben yakalayamadıysam orda özel mesaj ile birisi iletirse hoş olur.
bunun dışında kurgusunu, olay örgüsünü, çekimleri beğendim. herkesin özel güçleri olduğu küçük bir kasaba ve bunun herkes tarafından normalmiş gibi görülmesi falan çok hoş bir tema olmuş. defne ve cemal öpüşürken taş yağması olayı da çok iyi. finali benim çok hoşuma gitti. filmlerin finaline takıntılı biriyimdir genelde. özellikle etkileyici bulduğum bir film sıradan olduğunu düşündüğüm bir finalle bittiğinde çok rahatsız oluyorum. bu filmin finalini etkileyici ve tamamlayıcı buldum genel gidişata göre.
şimdi film eleştirmeni falan da değiliz sonuçta bu yorumları da öyle çok büyük bir ciddiyetle yapıyormuşum gibi oldu. sadece düşündüklerimi aktarıyorum.
onur ünlü'nün ne tür madde etkisi altında senaryosunu yazdığını anlamadığım film.
tamam, onur ünlü mistik metafor manyağı bir adam, bunu biliyoruz, ama filmin 3. dakikasında duvardan geçmek nedir cemal!?
film çok garip anektodlar barındırıyor. dev adam, elinde silah olmamasına rağmen parmaklarıyla ateş eden adam, koluyla objelere yön veren kadın, zamanı durduran başka bir kadın, yarı saydam bekçi, gökten yağan taş...
durağan bir film, kabul ediyorum. tiradları çok sağlam da diyemem. ama oyunculuklar muhteşem. belki ekibe mevcut zaafımdan, şimdi onu bilemiyorum.
--spoiler--
+Yok. ben uçağı daha çok seviyorum.
-Beni?
+Efendim?
-Beni sever misin?
+Bilmem. istersen severim.
--spoiler--
onur ünlü nün her izlememde iflahımı siken uzun metraj filmidir.
başlığı okuyanlara ayıp olmazsa filmin analizinden ziyade hissettiklerimi yazmak istiyorum.
hiç olmasaydık ya biz? ne olurdu o zaman? hiç bir sik olmazdı afedersiniz. gelmişiz bir şekilde yaşayıp gidiyoruz işte. ister ege'nin küçük bir kasabasında olalım ister dünyanın en cafcaflı şehirlerinden birinde olalım hep aynı. ister düz adam sami olalım istersek thor olalım. ister duvarların içinden geçelim istersek tek bir numaramız olmasın. insanlar aynı. düşünceler aynı, ön yargılar aynı, ikiyüzlülük aynı, sistem aynı. ''her şeyleri bilmekle hiç bir şeyi bilmemek aynı şey. odun gibi oluyo insan.'' insanın odunluğu aynı. bir şeylere cevap arayıp hiç bir cevap bulamamanın insanı getirdiği nokta aynı. her şey koskoca anlamsız bir şey gibi. adını koyamadığım bir şey. ee nabıcaz o zaman? oturup ölümü bekleyelim amına kodumun yerinde. yok olmaz. insanın fıtratına aykırı bu durum. bir şeyler yapıyoruz, devam etmeye çalışıyoruz, devam etmenin neden önemli olduğuna kendimizce anlamlar yükleyerek yapıyoruz bunu.
ya filmin sonundaki cemal gibi arafta kaldıysak da haberimiz yoksa?
"ya biz hiç olmasaydık? şimdi varız ya? hiç ama hiç olmasaydık? sen olmasaydın ben olmasaydım? beni bilmem hadi de. sen olmasaydın dünya çekilmez olurdu. değmez olurdu yaşadıklarım, sen olmasaydın. ben ya da biz olmasaydık neyse de. sen olmasaydın hiç olmazdı."
Onur ünlünün kendi fantezisini kattığı ee bir o kadar da absürdleştirdiği biraz abartılmış yapım.
Açıkçası ne o kadar abartıldığı kadar iyi ne de fazla olumsuz eleştirecek kadar kötüdür.
Onur ünlüye gelince leyla ile mecnun çok iyi diziydi özgün bir yapımdı evet zaten bu sayede kült olabildi ama yönetmen her yapımında bu diziden kalma bir absürdlük öne çıkarmaya çalışıyor e bu da olmaz tabi.
Fantezisinin henüz bir karakteri bir çizgisi yok o diziyle bunu başardı ama bunlar o dizide kaldı.
Zaten ali atay, serkan keskin olmasa ekmek de yiyemez diye düşünüyorum.
imdb puanının da leyla ile mecnun fanları tarafından bu kadar şişirildiği çok açık.
Bu filmi sessizce, usulca izleyen iki insan düşünün.
Hiç konuşmadan, yalnızca izleyen ve dinleyen.
Yeri geldiğinde gülümseyip, yeri geldiğinde bir iki damla gözyaşı bırakan…
- Beni seviyon mu?
+ istersen severim.
- istiyom galiba.
Mesela şu sahne sonrasında, içten içe;
“böyle bir şey olur mu? ulan olsa ya keşke…”
diye söyleyen lakin ses çıkartmayan.
iki insan düşünün.
Şimdi durun, kendinize gelin.
Ben sizin yerinize hem içten içe, hem de ses vererek söyleyeyim;
“böyle bir şey olur mu? ulan olsa ya keşke…”
Lakin ne Cemal ve Yasemin var bu hayatta ne de böyle iki insan.
Başka bir yakarışta daha bulunayım, sizin yerinize, hafif usulca;
“bir Cemal, bir Yasemin olsa; bir de onları izleyen böyle iki insan.”
Çok şey var hem bu konuyla ilgili, hem de bu filmle ilgili.
Fakat şimdi boşverin, zaten nereden geldi aklıma bu film, onu da anlamadım.
Gelmeseydi daha mı iyiydi, onu da bilmiyorum.
iyisi mi siz beni boşverin, yatın uyuyun.
Güzel uyuyun.
Kafayı yastığa koyduğunuz anda da bunu açın, dinleyin, olur mu?
Nasıl güzel uyursunuz şimdi.
Bu hayatta herkesin bir derdi var Cemal. Benimki de bu. Ölemiyom be amına koyayım. Eyi bi şey sanıyon bunu demi? Herkesler öyle sanıyor ama gel bir de bana sor. En berbat tarafı ne biliyon mu? Hiç kimseden hiçbir şeyden korkun kalmıyor. Ar damarı çatlıyor adamın. Doğru ne yanlış ne her şey karışıyor kafanda. Bu amına koduklarımın 100 sene önce neye inandıklarını görsen çok gülersin. Ben biliyom mesela. 100 sene sonra neye inanacaklar onu da biliyo olcem. Ya her şeyleri biliyom ben Cemal. Hee her şeyleri bilmekle hiçbir şey bilmemek aynı şey. Odun gibi oluyon işte. Onun için çok fazla kurcalamicen meseleleri. Eninde sonunda ölcek olan birisinin bu dünyanın derdini çözmesine imkan yok.
