Az evvel yıllar sonra tekrar izleyip türlü türlü etkilendiğim efsane Yeşilçam.
Asya'nın o çaresiz hali. ilyas'in o büyük ama yanlışlar ile dolu sevgisi. Cemşit'in emekleri, sahiplenişi...
insan bir arada kalışı nasıl bu denli güzel anlatır?
insanın iliklerine kadar işleyen bir çaresizlik.
olmasaydı mi o sarı kadın? Ya da çıkmasa mıydı Cemşit hiç karşısına?
O değil de, sevgi neydi?
türk sinemasının en etkileyici filmlerinden biridir. her izleyişte aynı acıyı hissedersiniz, sonunu bildiğiniz halde yine ağlarsınız. cahit berkay nasıl büyük bir ustadır bir kez daha anlarsınız filmin müzikleriyle. hala izlemeyen bir çok kişi var bu filmi, konusu basit geliyor olabilir ama izledikten sonra etkilenmeyen hiç kimseye rastlamadım ben. son sahnede kadir inanır gözleriyle anlatır aslında her şeyi. bak yine duygulandım arkadaşlar izleyin, izletin bu filmi beni de ağlatmayın.
cengiz aytmatov'un öyküsünden türk sinemasına uyarlanan atıf yılmaz şaheseri.
ne zaman birbirimize olan sevgimizin küflenmeye başladığını hissetsek beraber oturup bu filmi tekrar tekrar izleriz.
diğer yandan cengiz aytmatov kominist biri olduğu için aşkı emekle özdeşleştirmiştir. çünkü komünizmde esas olan emektir ve çoğu değerli sayılan olgular emek ekseninde değerlendirilir. aşkı bu eksende değerlendirmek de diğer duygulardan ve gerçeklerden üstün tutmak için yapılmıştır. klasikleşmiş kavuşmaların aksine emeği öne çıkarmak için elbette böyle sonlanacaktı film.
dün gece yarısı uydudan yayın yapan bir kanalda denk geldiğim ve izlediğim güzel, sıcak ve yıllar geçse de bıkmadan defalarca izlenebilecek bir yeşilçam filmi. başrollerinde kadir inanır, türkan şoray ve ahmet mekin oynuyor, samet rolünde ise elif inci'yi izliyoruz. o kadar sıcak bir filmdir ki izledikçe ulan neden kadirle türkan gerçek hayatta da evlenmemişler sanki diye iç geçirirsiniz ha birde bu filmin en efsane sahnelerinden birisi cengiz sezici'nin gavat istanbullu repliğinin olduğu sahnedir.
filmin en duygusal sahnesi ise son sahnesidir ki insanı ister istemez hafifçe duygusallaştırır hani samet, asya ve cemşit'in el ele tutuşup gittiği ve şoför ilyas'ın arkalarından bakakaldığı o sahne yok mu.
konusu çok saçma olan konusu kamyoncuya kaçan kızı olan bir film ama sonunu izlemedim gerçi. O zamana görede baya sapık bir film ve bir kız böyle davranmaz kamyoncunun kamyonununada binmez yani yakışıklı olsada.
çoğu türk filmi mutlu sonla biter. ama bu filmin pek mutlu sonla bittiği söylenemez. hele kamyon şoföru ilyas için hiç mutlu sonla bitmemiştir. bu film biraz da bu yüzden efsane olmuştur.
o tokat sahnesi,ilyas ın ihanet i,asya nın aşkı,cemşit in sabrı,samet in baba diye koşuşu...içsesler ve müziklerle her seferinde kahreden sanat şaheseri.
unutulmaz kadir inanır ve türkan şoray filmlerindendir. cahit berkay bu film için çok güzel müzik yapmıştır. yalnız bilinenin dışında selvi boylumun diğer bir enstrümental müziği de vardır. hiçbir yerde bulamayacağınız bu enstrümental müzik uploadı ve link paylaşımı cinereo lupus'a ait olan bu müzik uludağ sözlük güvencesiyle sizlerle...
izlediğim sırada kendi kendime " oğlum niye ağlıyorsun şimdi.. " cümlesini film boyunca bana kurdurmuştur. Kendimi duygusuz zannediyordum hiç de öyle değilmişim.
(iç ses)
acaba sevgilimle izlesem mi bu filmi? ya ağlarsam onun yanında... "amma sulu gözmüş bu da" deyip bana güler mi?
"ziyanı yok gülüşüde yeter bana"...
bugün tekrar izledim kendisini. bakın ben 20 yaşında kıllı falan bi erkeğim ama gözlerim dolum dolum doldu be kardeşim. nasıl bir filmdir nasıl bir oyunculuktur bu. filmdeki her karakterin yerine ayrı ayrı koydum kendimi hepsinde bambaşka acılara bambaşka kederlere gark oldum ve küçükken ne kadar boş gözlerle izlediğimin farkına vardım. yönetmeninden oyuncusuna ışık şefinden figüranına kadar helal olsun yapımında emeği geçen herkesten allah razı olsun.
--spoiler--
kamyonla ilerlerken asya ilyasa bakar sevgi ve heyecan dolu gözlerle ve şunları geçirir içinden: "erkekten korkmayı öğretmişler bize. halbuki bundan hiç korkmadım."
cemşid sametle şömine önünde oyuncaklarla oynarken asya bu mutlu ana şahit olur ve şöyle düşünür: "mutluluk bu muydu? mutluluk neydi ben bilmezdim. o vardı bir zamanlar. onu sevmiştim. sevgi o muydu? sevgi neydi? coşkun akan bir dere, sonbahar rüzgarıyla ürperen yapraklar, cama vurup dağılan yağmur damlaları, bir yürek çarpıntısı... sonunda coşkun dere durulur. yaprak kurur, dökülür. yağmur diner güneş açardı... sevgi neydi? sevgi sahip çıkan dost, sıcak insan eli, insan emeğiydi. sevgi iyilikti, sevgi emekti."
yani sevgi, cemşiddi.
eh be ilyas, son pişmanlık fayda etmiyor. kendi karına cahil diyosun, onu kendinle konuşmaya layık görmeyip başka karılara varıyosun, çocuklu karını bi başına bırakıyosun, üstüne bir de tokat atıyosun; ailen için, karın çocukların için çalışman onlarla vakit geçirmen gerekirken. evet sevgi emek, iyilik, dostluk; yani biraz da sadakat, güven, paylaşım demekti.
--spoiler
selvi boylum al yazmalım filminin nasıl olduğunu herkes bilir. bu yüzden tekrar tekrar övmeye gerek yok. övülmeye de ihtiyacı yok artık. türk sinemasındaki konumu bellidir,
ve yediden yetmişyediye izlenmelidir.
efsane bir film. türk sinemasının sultan'ı unutulmaz bir kadın portresi çizdi gözümüzde bu filmle.
beni ağlatan tek eski türk filmidir. müzikleri de bir harika.
diyecek söz bulamamanın beyaz perdeye ve notalara izdüşümüdür bu film... asya'nın sevgi emektir repliğiyle duygular taramalı tüfekle taranır resmen velhasıl kelam gece gece iyi geldi bu film.
adamın boğazına taş oturtur bu film son sahnesiyle. böyle yutkunamazsınız ya lanet edersiniz herşeye. işte öyle bir çaresizliktir asya' nınkisi. hayatının en zor seçimidir bu. ailesi ile sevdiğinin arasında kalmak gibi çaresizce fütursuzca...
