din gibi bir afyondur. yükselme hırsı dolu bünyelerin gözlerini kör eder. ne işsizliği görür insan, ne açlığı, ne fakirliği. herkes kendi kurtuluş savaşını verirken duyuları uyuşur. işsizler, açlar ve fakirler haricinde herkes sisteminden memnun gibidir. ta ki işsizlik şimdiki gibi artıp da o tuzu kuruları tehdit eder hale gelene dek. o zaman başlar sorgulamalar. ulan ne saçma bir şeymiş bu demeler.
