gazete, mecmua, yazışmalar, dilekçe ekleri, dava metinleri ve çeşitli sahifeleri çevirken, zaman zamanda açılmayan muşamba poşetler için çözüme genelde işaret parmağı yalanarak varılır.
toplum içerisinde hoş görülmez bu davranış. fakat zaman, bizim için yani düşünen insanlar için önemli bir olgudur. sayfayı açacam diye harcayacağım zamana yazık diyip parmak yalamak en mantıklısıdır. başka çözümlerde elbet mümkündür. bunlardan yine en çok bilineni
sayfa çevirme özürlü kişilerin kullanması için kırtasiyelerde masa üstüne konulan tükürcük kutularıdır. bu kutu içerisinde sünger vardır ve süngere tükürülerek çalışır. herhangi bir ihtiyaç anında parmağın ağza götürülerek iğrenç bir görüntü vermemesi için o kutuya bandırılır. insalara garip gelsede büyük işletmelerde yazışmalar ve büyüme hızı bu şekilde çözüme ulaşmıştır.
dışarıdan geldiğinde elini yıkamadan hiçbir şeye dokunmayan insanların yapmaktan çekinmediği şey. eli ayı gibi yalamak neden normal karşılanır anlamış değilim.
(bkz: sayfa çevirirken parmağı hohlamak)
