yer eskişehir, bomonti. bilen bilir, fasıllarıyla meşhurdu bir zamanlar. rakı sofrası, müthiş dolu bir masa, bir gıdım yememiş bünye, çıkmadan 15 dakika önce, kemancı öpülür, amca bana keman çalmayı öğret noolur denir ve gidilir.
kongre için gelinen şehrin old city kısmındaki meydana oturup gökyüzüne bakılacak bi grup akıllı bıdık tarafından.. merdivene şişeler dizilmiş pikeler yere atılmış sonra bendeniz cennet kuşu , kayan yıldız olduğunu sandığım uçağı ( kırmızı ışığı yanıp sönüyo bu arada ) "yakalamak" için bi fırladım merdivenlerden aşağı hayvan gibi koşuyorum.. sonra nefesim kesildi oturdum yere böhühühü diye ağlandım.. o sırada gülmekten nefesi kesilenler eminim kendilerine aynı soruyu soruyolardı :
trende: ''hey millet bana bakın. hepiniz orrrrospu çocuğusunuz.'' demek. hem de bağırarak.
sonuç: arkadaşlar daha fazla bize dönen kafalara dayanamayıp beni kolumdan çekip ilk istasyonda indirmişlerdir.
