bazı sanatçıların, eserleri arasından en çok hangilerini beğeniyorsunuz sorusuna verdikleri hep klişe bir yanıt vardır.
- ''hepsi benim çocuklarım onların arasından ayrım yapmam zor''.
neden zor anlamış değilim. bizlerde erkek çocuk daha çok sevilir. niye? neslin devamı mevzu bahistir. ama bazı sanatçılar bunu kabul etmezler, hepsi benim çocuklarım hepsinde alın terim var derler. lan zaten yapılan her çocukta (gerçek anlamıyla) bir alın teri vardır. ama bir müddet sonra, onu bir raya oturtmak için sırtından sopayı eksik etmeyiz. bunlar hiç eserlerini dövmezler, reddetmezler. varsa yoksa eserleridir. mimar sinan bile çıraklık, kalfalık ,ustalık eserlerinin ne olduğunu söylemiştir. lakin bunlarda çıt yok.
bazı sanatçılar arasından özellikle ''şarkıcı takımı'' albümlerinin satması kaygısıyla bu lafları (hepsi benim çocuğum ayrım yapamam gibi) ederler. esasında kendilerininde farkında oldukları gibi lokomotif bir iki şarkı vardır. gerisi ipe sapa gelmez ( hoş öne çıkanlarda bazen bi boka benzemeyebiliyor ya) şarkılar oluyorlar.
