sanatçı elbette toplumun etkisinden kurtulamaz ve eserlerini bu etkiyle ortaya koyar. ama bu sanatın toplum için olduğu varsayımını doğurmaz. çünkü sanat bir araç değil bir amaçtır. sanatçı için sanatın kendisinden daha nihai bir amaç olamaz. beğeni kısmına gelecek olursak, sanatı masanın üstünde duran bir bisküviye benzetebiliriz. isteyen alır, isteyen almaz. bu ne sanatın kendisini ne de sanatçıyı etkiler.yani uzun lafın kısası sanat kesinlikle sanat içindir.
Geçtiğimiz sene bir sevgilim vardı. Ayrılana dek 5 ayda sadece 2 kez kavga ettik diyebilirim.
ilk kavga : ülker mi eti mi? (ben ülker tüketmiyorum)
ikinci kavga : sanat toplum için mi halk için midir? (bağıra bağıra kavga ettik. Sanat toplum içindir diyen ben kazandım)
ikisi için de değildir. bir resim resim yapmış olmak için yapılmaz. bir şiir içindekileri anlatmak için olmalıdır, müzik de öyle, başka şeyler de. his meselesi. yetenek ve azim de gerekir. insanlar severse sever. severse ünlü olursun o kadar.
sanat toplum için veya sanat için yapılırsa değerini yitirir. içindeki hislerin tümü dışarı çıkmaz.
Yakın zamanda kesinkes kararımı verdiğim çelişkidir. önceleri sanat toplum içindir diyordum. milletin kulağına iki çift nota gitsin diye para toplamadan sokakta müzik yapıyorduk. sonra zabıtalar tarafından tartaklanınca ve toplum da bu olayı sesiz sessiz izleyip sesini çıkartmayınca, sanatın ancak sanat için yapılabileceği konusunda kararımı netleştirdim. sanat sanat içindir toplum için hiçbi dikim yapılmaz. nokta.
