filmin jönü esas kızı götürürken ya gazinoda fonda bir enstrüman çalıyordur, ya mahallede arka tarafta bir yerlerde sanki kız akşam kendisinin koynuna girecekmiş gibi mutlu bakıyordur. hiçbir senaristin ona bu tür kız nasip etmeyeceğini bildiği için jönün mutluluğuyla mutlu olan ikinci derecede bir mutluluk bakışıdır onunkisi. hüzünlü anlarda ise jönden daha fazla üzülür, yüreği ezilir.
