ideolojilerinin tabanının genişliği ve bu tabandan alacakları destekle doğru orantılıdır başarıları.
örneğin iki basit örnek verelim:
mhp abd destekli bir milliyetçi partidir, en önemli üslüsü sayılabilecek turancılığı fikren yahut kalben kabul eden, onu da geçtim bilen kaç milletvekili vardır acaba? zaten mhp yalnızca milliyetçiliğin yetmeyeceğini anlayarak her tür mozayiğe şiddetle karşı çıktığı halde türk-islam mozayiğini tutturmayı denemiş, bu da yetmeyince kürtlere de kucak açmış, öyle ya da böyle demokrat bir yapı içerisine girmiştir. şu an mhp nin salt milliyetçilik üzerinden politika yaptığını söyleyemeyiz.
verebileceğimiz bir diğer örnek ise akp dir. kendileri türkiye nin tüm normların* dışında kalan bir ülke olduğunu anlamış ve nasıl iktidar olunacağını sökmüş olacaklar ki, memleketin girdiği krizde büyük payı olan refah partisi milletvekillerini yeni bir oluşummuş gibi göstererek krizden istifade ederek iktidar olmuşlardır. kendilerinden önce de ikinci dünya savaşı nda yaşanan ekonomik çöküntüyü fırsat bilen dp yapmıştı aynı şeyi. ayrıca kendi reklamlarını çok iyi yapmaktalar.
buradan hareketle mhp nin başarısız, akp nin ise oldukça başarılı olduğunu söyleyebiliriz ideolojilerini geniş tabana açma politikasında. işin ilginç yanı mhp içersinde milliyetçi görüşü iyi temsil edecek kişi sayısı pek olmamasına rağmen bu parti geniş bir tabana yayılamıyor, akp ise yönetim kadrosu ümmetçilerden oluştuğu halde ismini ve vizyonunu farklı saçmesi sebebiyle herkesten oy toplayabiliyor, bu da işin ironik yanı sanırım...
