şimdilerde artık pek gazete görmüyorum ama, gazete sayfasını, katlanmış gazete sayfalarının ya da gazetenin baş sayfasını elimle tırnağımla kazıyor gibi hissederken içimin bir hoş olması. hani bir de eğer kuşe kağıdına basılı değilse, iyice kuru oluyor ya, hele de yaz ayında. elini suya batırma hissiyatı geliyor her an.
sabahları bazen müge anlı'nın programına denk geliyorum. hatta sıklıkla diyeyim. işte 2-3 senedir falan denk geldiklerim de, konuların, konukların, konuşanların farklı olmasına rağmen, sanki her zaman aynı şeyleri,aynı konuları işliyormuşlar gibi gelmesi. eleştiri anlamında değil ama öyle geliyor nedense.
metroda, otobüste, metrobüste vs yaşlı büyüklere yer verirken, bir an için ya " ben o kadar yaşlı mıyım sen otur" diyecekler gibi gelmesi hissi. genelde teşekkür ederim yavrum, evladım diyorlar ama yine de bir stres oluyor insan. ama mutlu da oluyor, yani gösteriş değil ama kısa günün kàrı olarak iyilik hissi geliyor.
Kendimi bildim bileli Elektrik süpürgesiyle evi temizlerken biri bana sesleniyormuş gibi hissedip durdurup evdekilere soruyorum. Sanki adımı duyuyorum tövbe tövbe.
insanların dışa gösterdikleri ile içlerinde yaşadıklarının çelişkisi dolayısı ile, içeride sorun yaşayan bir tek ben miyim düşünceleridir.
yani bu sosyal medyada paylaşılan mutlu ve iğrenç insanlar hayatı yaşıyor ulan diye düşünürken kendi profilime bakıp ne kadar mutlu ve iğrenç göründüğümü fark etmek mesela. *
nisanın sonu ve mayıs aylarında gündüz özellikle bu saatte pencereyi açınca dışarıdan temiz hava kokusu, sanki bir neşe veren ne çok sıcak ne çok serin tarzında bir koku geliyor ya onun adı ne ise işte o müthiş bir enerji yayacak gibi gelmiyor mu. 23 nisan ve 19 mayıs gündüz gösterilerinde özellikle daha da belirgin oluyor.
teknolojik telefon konularında " şunu yapamadım evladım ben hiç anlamıyorum şunlardan şunu bir yapı ver hadi kurban olsun" teyze, anne, büyüklerimiz rica edince çok büyük sevap işlemiş gibi mutlu olmak. biraz da gülmek hallerine.
gece yatmadan önce moral bozuk yatınca, uykuda bunu unutup sabah ilk uyanınca " ya şu olay vardı değil mi diyerek kötü bir şekilde anımsayarak moralin tekrar bozulması.
